6404671104

91

Stan umów UE z otoczeniem międzynarodowym (przykład WNP, państw Afryki i Azji)

•    organizowane co trzy lata szczyty; pierwszy odbył się w Kairze w dniach 3-4 kwietnia 2000 roku, drugi - 9 grudnia 2007 roku w Lizbonie, trzeci, ostatni - 29-30 listopada 2010 roku w Libii; następny szczyt odbędzie siew 2013 roku;

•    spotkania ministerialne;

•    wspólne grupy zadaniowe, powoływane do rozwiązywania aktualnych problemów, które pojawiają się we wzajemnych relacjach;

•    poziom ekspercki;

•    spotkania międzyparlamentarne.

Komisja Europejska ściśle współpracuje z instytucjami Unii Afrykańskiej i organizacjami pozarządowymi (NGO) z Afryki i państw europejskich.

Ostatni szczyt w Libii w 2010 roku zrewidował układ z Cotonou z 2000 roku, który zawierał cele na lata 2000-2020. Umowa dotyczyła ramowych warunków dla wzajemnych stosunków UE-ACP.

Unia Europejska z państwami Afryki realizuje kolejny, drugi plan działania. Obejmuje on lata 2011-2013. Wcześniejszy, pierwszy plan działania obejmował lata 2008-2010. Obecnie realizowany plan działania utworzono po analizie doświadczeń z pierwszego, starając się wyeliminować słabości poprzedniego planu, a także zbyt optymistyczne i dalekosiężne zamierzenia. Stan urzeczywistnienia celów zawartych w planach działania ma miejsce na szczytach UE-UA. Do osiągnięć realizacji planu działania - zgodnie z ostatnim przeglądem dokonanym na szczycie UE-UA - zaliczono:

•    wsparcie w kwocie 1 mld euro działań pokojowych i bezpieczeństwa na kontynencie afrykańskim;

•    przekazanie żywności i produktów rolnych o wartości 1 mld euro w ramach instrumentu finansującego bezpieczeństwo wyżywienia na kontynencie;

•    szkolenia dla obserwatorów podczas wyborów przeprowadzanych w państwach afrykańskich;

•    168 min w grantach, które umożliwiły sfinansowanie budowy infrastruktury w Afryce, projektu wartego 2 mld euro;

•    stworzenie Sieci Diaspory Afrykańskiej, co sprzyja kontaktom i zaangażowaniu emigrantów w problemy rozwoju kontynentu ich korzeni;

•    zapewnienie dostępu do energii dla 2,5 min osób zamieszkujących najbiedniejszy kontynent na świecie;

•    przygotowanie wspólnej deklaracji na temat zmian klimatu;

•    udostępnienie środków stypendialnych na finansowanie nauki za granicą i badania w kraju oraz umożliwiających uczestnictwo w badaniach prowadzonych przez międzynarodowe zespoły badawcze.