6800810294

najbardziej wzrośnie moc hydroelektrowni: Kamataka - o 85,25 MW, West Bengal - o 79, 25 MW i Uttarakhand - o 40,35 MW.

W Norwegii ponad 98% energii elektrycznej wytwarzane jest w elektrowniach wodnych. Zarówno agencje rządowe, jak i firmy prywatne wdrażają obecnie programy redukcji kosztów i rozwoju technologii, które pozwolą Norwegii zachować pozycję światowego lidera w hydroenergetyce.

W 2008 r. na świecie oddano do użytku małe elektrownie wodne o mocy ok. 8 GW i wielkie elektrownie wodne o mocy łącznej ok. 30 GW. W związku z powyższym, łączne moce zainstalowane w energetyce wodnej na koniec 2008 r. osiągnęły odpowiednio: 85 GW i 860 GW oraz łącznie 945 GW.

Stan i perspektywy energetyki wodnej w Unii Europejskiej

Hydroenergetyka jest aktualnie liderem spośród odnawialnych źródeł energii w produkcji energii elektrycznej w Unii Europejskiej. W tym celu wykorzystuje ona energię wody płynącej w rzekach, bądź wód spadających w dół z wysoko położonych zbiorników. Wyodrębnia się trzy główne typy elektrowni wodnych:

•    zaporowe,

•    przepływowe,

•    szczytowo-pompowe.

W elektrowniach zaporowych tama gromadzi wodę w zbiorniku, która następnie spadając w dół napędza turbiny i generatory. Elektrownie przepływowe wykorzystują naturalną siłę biegu rzek. W obu powyższych przypadkach woda wykorzystana do napędzania turbin odprowadzana jest z powrotem do rzeki. Elektrownie szczytowo-pompowe do pracy potrzebują dwóch zbiorników wodnych. W czasie małego zapotrzebowania na energię elektryczną (zwykle w nocy) jest ona wykorzystywana do pompowania wody ze zbiornika dolnego do górnego, zaś w czasie wzrostu zapotrzebowania przepływa w kierunku odwrotnym, poruszając turbiny siłą swojego spadku. Można stwierdzić, że elektrownie szczytowo-pompowe nie służą do produkcji energii, tylko do jej magazynowania. Dlatego najlepsze efekty dają we współpracy w parze z inną elektrownią (np. jądrową, wiatrową lub słoneczną). Podczas małego zapotrzebowania na moc prąd z tych elektrowni służy do pompowania wody do górnego zbiornika, zaś gdy zapotrzebowanie na energię elektryczną rośnie lub spada moc elektrowni (wiatrowej/słonecznej), elektrownia szczytowo-pompowa spuszcza wodę i pracuje jak elektrownia przepływowa.

Podstawowym elementem elektrowni wodnych są turbiny wodne, w których następuje zamiana energii potencjalnej wody w energię kinetyczną. Turbiny, wraz z przyłączonymi do nich generatorami, stanowią tzw. turbozespoły. Podstawowe typy powszechnie obecnie wykorzystywanych turbin wodnych to turbiny: Kapłana (dla małych spadków wód, stosowana głównie w małych elektrowniach wodnych), Francisa (dla średnich spadków) i Peltona (przy dużych spadkach) (rys. 3). Wykorzystywane są również inne typy turbin, jak np. turbiny: Banki-Michella (akcyjna turbina przepływowa) i Deriaza (stosowana w elektrowniach szczytowo-pompowych). Wydobywana z wody energia kinetyczna poruszając łopatki turbiny wprowadzające w ruch wirnik, przetwarzana jest w energię mechaniczną. Turbiny obracając się z dużą prędkością napędzają generatory, które z kolei dokonują konwersji energii mechanicznej na energię elektryczną.