6800810537

Stronica z książki ksytograficzncj, kolorowany drzeworyt, BiNia pauperum, XV w.

‘Kjiąż^g. kyyCograficzna    powstał

kart odbitych jednostronnie z klocków drzewi Stosowana w Europie w XV wieku; była stadium przejściowym między rękopisem a książką drukowaną ruchomymi czcionkami. Zachowało się około 30 egz., najwcześniejsze mają fragmenty pisane ręcznie. Nie można ustalić pochodzenia zachowanych egzemplarzy, ponieważ wydawano je anonimowo. Można przypuszczać, że najpopularniejsze były Apokalipsa, Ars moriendi. Biblia pauperum.

(Drzeworyt (ksylograf) - najstarsza technika druku wypukłego. Drzeworyt rozpowszechnił się w Chinach (VII wiek n.e.) - odbijano dzięki niemu wzory na tkaninach, karty do gry i wizerunek Buddy. Pierwsze drzeworyty w Europie notujemy na początku XV wieku w Holandii i Niemczech. Materiałem były kawałki drewna najczęściej z gruszy, czereśni, olchy i lipy. Wycięty klocek polerowano dokładnie po tej stronie, na której miał być rysunek. Następnie gęsim piórem nanoszono rysunek ciemną farbą. Rzemieślnik wycinał drewno techniką czarnej kreski (cięto nożem, dłutem lub rylcem drewno znajdujące się obok czarnych narysowanych linii, a więc tę część drzeworytu, która nie była pokryta rysunkiem). Prawie wszystkie drzeworyty polskie z XVI wieku wykonano tą techniką. Proces wycinania drzeworytów wymagał dużej precyzji. Wycięty drzeworyt po posmarowaniu go farbą drukarską lub mieszaniną sadzy i gumy nadawał się do odbijania na papierze. Były drzeworyty wzdłużne, czyli langowe (stosowano je do XVIII wieku) i sztorcowe.