6837093298

Kształtowanie cech mechanicznych murtt z betonu komórkowego z uwagi zarysowanit

czającej kilkakrotnie wytrzymałość na ściskanie elementu, mur taki zaczyna pracować jako monolityczna tarcza.

Wiadomym jest, że bloczki z betonu komórkowego w stosunku do cegły ceramicznej są większe wymiarowo. Dla bloczków z ABK można przyjąć przykładowe wymiary 599x199x300 mm (odpowiednio długość/wysokość/szerokość przyjęta według danych jednego z producentów). Przy grubości spoiny od 1 do 3 mm i wymiarów bloczków jak powyżej, można oszacować, że spoina stanowi od 0,6 do 1,7% powierzchni ściany. Porównując ten udział procentowy z powierzchnią muru z cegły o wymiarach 250x65x120 mm i spoinie o średniej grubości 10 mm, otrzymujemy, że spoina stanowi około 17,1 % powierzchni ściany. Czyli w płaszczyźnie muru z betonu komórkowego udział zaprawy jest mniej więcej dziesięć razy mniejszy niż w murze tradycyjnym z cegły ceramicznej. Czy to ma jakieś znaczenie? Odpowiedź brzmi „tak”. W takim układzie spoina, której praktycznie nie ma (a są wznoszone również mury bez wypełnienia spoiny pionowej zaprawą), nie spełnia swoich podstawowych funkcji, jak chociażby tradycyjna zaprawa cementowo-wapienna w murze z cegły ceramicznej, która oprócz przenoszenia obciążeń ściskających przenosi z uwagi na swoją elastyczność naprężenia wynikające z odkształceń muru.

Poniżej przedstawiono wyniki badań murów wykonanych z elementów murowych z betonu komórkowego różniących się rodzajem zaprawy oraz grubości spoiny.

(5) Duży zbiór wyników badań murów z betonu komórkowego zawarty jest w publikacjach zespołu Bodzak, Gajownik, Zapotoczna-Sytek [130, 131, 132, 133, 134], Przebadano szereg murów ze względu na ich wytrzymałość na ściskanie oraz moduł sprężystości. Mury te wykonano z betonu komórkowego różnych gęstości i wytrzymałości dla różnej grubości spoiny i rodzaju zaprawy. Prace badawcze opisane w cytowanych publikacjach wykazują, że przy zaprawie do cienkich spoin wytrzymałość muru na ściskanie jest wyższa. Poniżej przedstawiono przykładowe wyniki oznaczenia wytrzymałości nośności muru na ściskanie na podstawie pracy badawczej zespołu Bodzak, Gajownik, Skoczek, Szostak przy konsultacji prof. Lewickiego [132] (badania wykonano w seriach po 6 murów) (Tablica 3.1-1).