6862716637

parowanie, które powoduje ubytek suchej substancji i wody. Średniomiesięczny ubytek masy ziemniaków w warunkach właściwego składowania wynosi 1%. Na oddychanie ziemniaków składają się dwa biochemiczne procesy: odwracalne przechodzenie skrobi w maltozę i glukozę oraz spalanie utworzonych cukrów do C0₂ i H₂0. Procesy te zachodzą pod wpływem enzymów, których aktywność zależy od temperatury. Minimum oddychania przypada w temperaturze 3-4°C. Jest to optymalna temperatura przechowywania ziemniaków. Obniżenie temperatury poniżej 0*C hamuje oddychanie lecz nie przerywa scukrzenia skrobi, skutkiem tego ziemniaki stają się słodkie.

W toku kiełkowania ziemniaków straty skrobi są jeszcze wyższe. Przy kiełkach długości 3 cm straty skrobi wynoszą 5%, a przy długości 5 cm około 9%. Proces kiełkowania może być spowolniony i opóźniony przez opryskanie bulw retardantami z grupy auksyn, np. kwasem ^-indoilooctowym lub przez radiacyjne napromieniowanie.

Buraki cukrowe należą do rodziny komosowatych. Jest to roślina łatwo adaptująca się do różnych warunków klimatycznych jeżeli pil gleby wynosi około 6,5. Skład buraków zmienia się w szerokich granicach zależnie od linii genetycznej, warunków agrotechnicznych, przebiegu pogody, stopnia dojrzałości i warunków magazynowania. W dojrzałych wysokocukrowych korzeniach buraków zawartość sacharozy wynosi przeciętnie 87% w przeliczeniu na suchą substancję. Korzenie buraków stanowią więc typowy jednoskładnikowy surowice roślinny do produkcji naturalnego produktu czystego jakim jest sacharoza w postaci krystalicznej, a występująca w obrocie handlowym pod nazwą cukru, cukru białego lub rafinady.

Sprzęt buraków powinien następować z chwilą osiągnięcia dojrzałości technologicznej, tj. wówczas gdy buraki wykazują maksymalną masę i zawartość sacharozy. W naszych warunkach klimatycznych przypada to zwykle na październik. Okres dojrzałości technologicznej nic pokrywa się jednak z optymalnym okresem trwania kampanii cukrowniczej, który w Polsce wynosi 80-90 dni. Konieczny jest więc określony kompromis technologiczny. W myśl którego przerób buraków zaczyna się nieco wcześniej np. we wrześniu i kampanię kończy po zebraniu buraków i składowaniu w pryzmach na terenie cukrowni. W ten sposób straty cukru wynikjącc ze zmniejszenia plonu i składowania są możliwie najniższe. Straty podczas składowania buraków można podzielić na straty nieuniknione i straty na skutek nieodpowiedniego przcchowywa-

15