Praktyka pielęgniarska w diabetologii - nowe role i zadania.
Dorota Kilańska: mgr pielęgniarstwa, specjalista z organizacji i zarządzania Wykładowca Pielęgniarstwa europejskiego
Zakład Pielęgniarstwa Społecznego i Zarządzania w Pielęgniarstw ie WNOZ UM w Łodzi
Prezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego (2005 do nadal)
Członek Rady Narodowych Reprezentantów Międzynarodowej Rady Pielęgniarek (ICN)
Członek Rady Narodowych Reprezentantów Europejskiej Federacji Stow arzyszeń Pielęgniarek (EFN)
Koordynator projektu Międzynarodowa Klasyfikacja Praktyki Pielęgniarskiej (ICNP ®) w Polsce
Przewodnicząca Rady ds. Międzynarodowej Klasyfikacji Praktyki Pielęgniarskiej (ICNP ®) przy Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia (CSIOZ)
Autorka publikacji z zakresu organizacji ochrony zdrowia, pielęgniarstwa w Europie i na świecie, bezpieczeństwa personelu pielęgniarskiego i bezpieczeństwa pacjenta, klasyfikacji praktyki pielęgniarskiej.
Wstęp
Ponad wiek temu Międzynarodowa Rada Pielęgniarek (ICN) podjęła działania na rzecz uregulowfania zawodu pielęgniarki, określenia jej roli, rodzaju wykształcenia w tym także określenia definicji pielęgniarki. Od ponad 150 lat pielęgniarstwa zmienia się i rozwija, poszukuje swojego miejsca w systemie definiując nowe zadania, role, kompetencje wynikające ze zmieniającego się otoczenia i konieczności sprostania potrzebom klientów, bez których zawód ten nie miałby sensu istnienia.
Od momentu powstania pierwszej szkoły, kształcącej pielęgniarki świeckie (1960 r. Londyn) wiele się zmieniło tak w sposobie kształcenia pielęgniarek jak i oczekiw aniach społeczeństwa wobec tego zawodu. Kompetencje pielęgniarek różnią się między sobą i są uzależnione tak od kontekstu politycznego jak i od sytuacji demograficznej, politycznej czy epidemiologicznej. Zawsze przedstawiciele zawodu poszukiwali jak najlepszych rozwiązań mających na celu jak najlepsze wykorzystania kompetencji pielęgniarek w praktyce. Sytuacja ta wynikała z tego, że pielęgniarki zdobyw'aly kolejne stopnie wykształcenia, kończyły specjalizacje w pielęgniarstwie, będące efektem zapotrzebowania na nowe ich kompetencje i w konsekwencji w niektórych krajach na świecie przejęły szereg zadań zarezerwowanych kiedyś tylko dla lekarzy. Dla legitymizacji wykonywanych zadań niezbędne stało się uregulowanie zakresu ich kompetencji w postaci regulacji prawnych. Każdy zawód, który posiada ramy kwalifikacji, określone prawnie kompetencje jest zaw odem regulowanym, do którego wykonywania mają dostęp tylko takie osoby, które spełnią określone prawem kryteria.
Dostrzegając konieczność wypełnienia luki między wysokowyspecjalizowanymi lekarzami a pacjentami ustanowiono nową rolę dla pielęgniarek pielęgniarkę Zaawansowanej Praktyki. Dla uregulowania prawnie Standarów dla tej roli powstała Międzynarodowa Sieć Pielęgniarek Praktyki/ Pielęgniarek Zaawansowanej Praktyki (International Nurse Practitioner/Advanced Practice Nurse Network - INP/APN).
Według Rosemary Goodyear „Globalizacja, presja ekonomiczna, reforma systemu ochrony zdrowia, rozwój technologii, badań naukowych (EBN - Evidence Base Nursing) a także zmiany demograficzne i idące za tym wzrastające potrzeby oiaz oczekiwania społeczne wymuszają spojrzenie ekonomiczne na system opieki. Kurczące się zasoby ludzkie w ochronie zdrowia oraz zmiany w edukacji pielęgniarskiej to kolejne czynniki, które należy uwzględniać zaawansowanej praktyce pielęgniarskiej”. Na ile środow isko będzie w stanie zaakceptować nowe role dla pielęgniarek pokaże czas. Na pewno jak każde nowo zagadnienie wymaga dyskusji międzyśrodowiskowej z zachowaniem pamięci o tym, że nie chodzi o władzę, a zwiększenie dostępności do usług medycznych dla pacjentów dla których dedykowane są zawody medyczne.
Dostępność do świadczeń zdrowotnych i rola pielęgniarki
Pielęgniarki są kluczowym członkiem systemu ochrony zdrowia, mogącym przyczynić się znacząco do zmniejszenia różnic w dostępie do opieki zdrowotnej. Pielęgniarki w swojej codziennej praktyce
1
1