Model Współpracy to ważny dokument dotyczący różnych aspektów współpracy między samorządem a organizacjami pozarządowymi, poruszający wiele wątków i pokazujący pewien standard, do którego powinny dążyć społeczności lokalne. Publikację otwiera wstęp przygotowany przez prof. Wojciecha Łukowskiego. Wstęp traktuje o kulturze współpracy, zasobach, środowisku lokalnym i wspólnym zaangażowaniu. Wnosi on do schematycznego modelu wizję tego, czemu ma on służyć. Rzeczy trudne do zmierzenia, takie jak kultura współpracy, wzajemna życzliwość, relacje interpersonalne pomiędzy przedstawicielami obu sektorów to ważne elementy również podkreślane w Modelu, bez których żadne rozwiązania systemowe nie zaistnieją w pożądany sposób.
Kolejna część Modelu dotyczy zasad, na których ma opierać się współpraca organizacji pozarządowych i jednostek samorządu terytorialnego. Zasady te (efektywność, pomocniczość, jawność, suwerenność stron, uczciwa konkurencja, partnerstwo) zostały zaczerpnięte z ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. W Modelu zaprezentowano definicje i interpretacje zasad, którymi posługiwano się przy tworzeniu całości. Zasady te odgrywają w modelu bardzo ważną rolę - stanowią bowiem element opisu każdej z płaszczyzn. Czym są płaszczyzny?
Opis współpracy NGO i jednostek samorządu terytorialnego podzielono na trzy części, które nazwane zostały płaszczyznami. Słowo „płaszczyzna" nie zostało użyte przypadkowo, ponieważ chodziło o ukazanie wielowymiarowości i złożoności zagadnienia współpracy administracji i organizacji w zakresach: kształtowania lokalnych polityk, wspierania realizacji zadań publicznych oraz budowania wsparcia dla organizacji. Płaszczyzny zostały podzielone na obszary (podajemy je ponumerowane przy opisie danej płaszczyzny).
Płaszczyzna I: Współpraca jednostek samorządu terytorialnego i organizacji pozarządowych w zakresie tworzenia polityk publicznych.