7255413576

161

10.    Rkps Biblioteki Ordynacji Zamoyskich w Warszawie oznaczony nr 631 (wprawdzie Rosta

fiński, omawiając proweniencję i zawartość lego rkpsu. SymhoUt I s. 29, podaje sygnaturę C/tmcłia 66, zaznaczając w odsyłaczu, że w Afcifó/wibir/i, tum II, błędnie drukuje nr 031, ale A. Bednarski, HednMed s. 40, opisując tenże rkps wyjaśnia, że 66 to stary numer inwentarzowy, wpisany na oprawie od wewnątrz, a nowy - 631 - widnieje na wklejonej lam kartce z adnotacją Scripta medka wi-na colłccta). Znajduje się on w Materiałach na stronach 122-16(1 i obejmuje ury polskich nazw 3768-4940. ~ Rkps jest papierowym kodeksem z XV' w., pisanym kilkoma rekami Zawiera ró/ne traktaty medyczne (m.in. Tracuttus dc t ęgim inc ■pcsńlcHdati) i słowniczki botaniczne. Rkps zaginął w czasie drugiej wojny światowej. Wzmianka o nim po raz pierwszy ukazała się w r. 18*19 w Izw. Ukuziciełu - dodatku dołączonym przez Antoniego Wagę do II tomu Flory polskiej Jakuba Wagi, gdzie w spisie źródeł wykorzystany cli przez autora czytamy: „Rkps dawny z różnymi traktatami oprawionymi w jedną księgę in 4-to. należy dziś do biblioteki hrabiów Zamoyskich. Na początku: Liber qmdant mcdicuiatis uurodne tonu s etc.    Vo ca buła multa stnuulttm oułinem ałpłudwii in Po-

łonie o cx}X)5il(i medicinalia_t na którego końcu: E\pliciunt voeabula iałenria pto medicinis .\uh anno Dni ]J68" (Symbolu 1 s. 29). Rost a liński, podając opis lego rkpsu, poprawia błędne odczytania łaciny, prostuje nieścisłości i wyraźne błędy A. Wagi, dotyczące zawartości kodeksu oraz interpretacji wyżej wspomnianej notki z XV w. Liber (padam (...), w której lo interpretacji A. Waga przedstawia Piotra (!) Grzymałę jako autora początkowych traktatów. Poglądowi identyfikowania Andrzeja Grzymały, astronoma i dia medycyny, profesora i dwukrotnego rektoia UJ. jako autora „dziełka anatomicznego, rzekomo mu przypisanego przez kopistę jednego z rkpsów Biblioteki Ordynacji Zamoyskich” przeciwstawia się stanowczo A. Birkcnmajer {Polski słownik biograficzny, tom IX, s. 115). Rostafiński zwraca też uwagę, że rkps zawiera nic jeden słowniczek, iak można by sądzić z opisu A. Wagi, ale w rzeczywistości są w tym ikpsie cztery słowniczki, w tym trzy pochodzące z lat 1464-1468, a jeden chyba z początku XVI w., dopisany pewnie przez ówczesnego właściciela. Pierwszy słowniczek zaczyna się na s. 277 (notka: 1 'ocabuła sectindutn ordinem ałphabeti in Polonica crposita medicinalia dupjicia in duo lacabułana et alia ąuam pitna wcabida ntedieinałia cxtra-laganłia) a kończy sic na s. 285. W Materiałach obejmuje on s. 122-132 i nry nazw polskich 3768 4110. W słowniczku tym są 342 głosy. „Jak na czas, w którym pisany, zawiera rażące biedy” merytoryczne (Syniłnda 1 s. 31). Świadczy to o tym. że rkps byt wielokrotnie przepisywany. Po s. 285 następne trzy s. rkpsu są niezapisane i na s. 289 znajduje się nowy .słowniczek łacińsko-polski, kończący się w połowie s. 305, po czym następują nazwy polskie bez synonimów łacińskich, w układzie alfabetycznym, pisane w dwa rzędy, ten spis kończy się zapiską: Expliduni locabuła iólenda pro mcdicinis .\ub anno Domini 1468 ipso die FclicJs et su net i marryrum. len drugi słowniczek i spis polskich nazw znajdują się w Materiałach na s. 132-152 i obejmują nry nazw polskich 4112-4461, z tym że wydawca nie drukuje obu tych części osobno, jedna pod drugą, ale biorąc za podstawę część pierwszą łacińsko-polską. do każdego łacińskiego wyrazu odnosi polskie synonimy z obu lycłi części, podając tylko, na której s. rkpsu znajdują się dane nazwy (w książce środkowa kolumna cyfr z napisem Folio). Jeżeli pisownia wyrazu w obu częściach była identyczna, to wydawca drukuje wy-raz jeden raz, umieszczając po nim w nawiasie kursywą numer strony, na której dany wyraz występuje po raz drugi. Nazwy, klóre nie pojawiły się w części pierwszej, wydawca drukuje na końcu lego słowniczka pod numerami 4639-4661. Ogółem ten słowniczek zawiera 55 J nazw polskich. Materiał z obu tych słowniczków w Sstp datowano ca 1465. trzeci słowniczek, pochodzący z r. 1464. zaczyna się na $. 329 i kończy na 332. W Materiałach drukowany jest na s 154-160 i obejmuje nry polskich nazw 4746-4940. Wydawca pisze, że ,.glosy nie nastręczają materiału do uwag”. W Sstp materiał datowano według daty podanej przez J. Rostafińskiego - 1464. Na s 322 jest jeszcze czwarty słowniczek, pó/nicj-yzy, który w Materiałach drukowany jest na s. 152-154 i obejmuje nry polskich nazw 4662- 4745. Nic wszedł on do materiału Sstp, bowiem jego datę ustalono jako XVI in.

11.    Rkps Biblioteki Kórnickiej nr 194 (Rostafiński błędnie w obu tomach podaje nr 184). Znajduje się cm w .Materiałach na s. 160 i obejmuje nry polskich nazw 4941-4962. — Rkps jest papierowym kodeksem z XV w., liczącym 217 kart Zawiera odpisy prowincjonalnych ustaw i konstytucji. Liczne są polskie glosy tekslowe oraz dopiski na marginesach, będące terminami prawniczymi, nazwą mi chorób, miesięcy a także roślin. Rostafiński wydał tc ostatnie, zapisane na marginesie k. I70v. W ogóle nic zamieszcza on opisu rkpsu, ocenia tylko botaniczne słownictwo tego źródła