7255413682

dn od r. 1954 mikrofilm. Rkps został wydany przez Ludwika Musioła i Stanisława Rosponda. Pro-tokoiarz miasta Woźnik, Wrocław 1972. Lkscctpcja Stanisława Urbańczyka.

Galka Gałka fędrzcj z Dobczyna (Dohszyna?). Pieśń o Wiklcfie. Cantilena vulearis. Vrid 192-193. — Rkps nr 306 jest przechowywany w Bibliotece Księcia Augusta w Wolfenhultel. Liczy 374 karty. Prawie wszystkie zawarte w nim teksty' zostały zapisane ręką z 1 połowy XV w. Na wyklejce oprawy rkpsu zna|dujc się pieśń, która powstała przed r. 1449, a tutaj została zapisana mniej więcej w połowie XVI w. l*o ukazaniu sie artykułu Jerzego Zathcya, .JPieśń o Wiklcfie" i jej zapomniana melodia, w Pamiętniku Literackim XLVI /c&/. 3, Windawa 1955, s. 171-IS7, naniesiono na |X>dstawic tej pracy j>o-prawki do tekstu wydanego przez S. Yrtla-Wicrczyńsk iego. Na s. 177 wydania Zatheya jest zamieszczona reprodukcja fototypiczna. W Sstp cytowano bez daty przy cytatach, w ciągu chronologicznym między 1420-1449 a XV p.pr. Zabytek wydano również w CSmsaWRi 288-290 (też w transkrypcji), zaś na s. 441 ChrestWftz zamieszczono nowsze informacje bibliograficzne dotyczące zabytku.

(it/iitR Relcarzowa Llżbicta. Wysocka Felicja, Glosy polskie w zbiorze kazań łacińskich w rękopisie Biblioteki Jagiellońskiej nr 67/54, Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej, R. XXIII, Kraków 1973, s. 117--129. — Autorki w swoim opracowaniu przedstawiają rkps pisany przez Macieja z Lutomirska w 1493 r, liczący237 k. Fisarz ofiarował ten rkps klasztorowi oo. Au gust i a nów przy kościele św. Ka-tai/.yny w Krakowie, skąd z całą spuścizną poaugusliańską Indii do Biblioteki Jagiellońskiej (stara sysn. B 102). Zawiera on zbiór kazań o świętych Jana ze Słupcy. to kazaniach znajdują się polskie giosy wewnętrzne i intcrlincarnc. Na końcu opracowania autorki zamieściły indeks wyrazów polskich. Materiał z tego źródła cytowano od zesz. 5 t. VII Sstp. chociaż skrót źródła znalazł się dopiero w uzupełnieniach w t. VIII. Lkscerpcja pełna Llżbiety Eelcarzowej.

Cl Dom Glosy polskie rękopisu Scrmoiics tle tempore et de sanctis nr XV 32 Biblioteki «o. Dominika-nów w Krakowie z drugiej pedowy XV wieku, opracowali Laskowski Roman i Re czek Ińzcf, Wrocław 1968. Komitet lęzykoznawstwa IWN. Wydawnictwa Źródłowe. — Rkps liczy 249 kart papierowych. Poprzednio znajdował sie w klasztorze oo. Dominikanów w Raciborzu; w 1945 r. został przewieziony do Krakowa; wcześniejsze losy rkpsu nic są znane. Wydawcy wskazują Sandomierz jako miejsce powstania glos. a być może leż całego rkpsu. Można wyróżnić w tekście głównym i w glosach pięć rąk pisarskich. Sstp datuje XV p. post. U dołu k. 249v. karty ochronnej tylnej rec-lo i verso oraz u dołu wewnętrznej strony tylnej okładki znajduje się fragment łacińsko-polskiego słowniczka zawierającego przeszło 70 polskich wyrazów. Glosy są wyróżnione przez wydawców kursywą; są też podane w transkrypcji. W książce znajdujemy m in. uwagi o pisowni i języku polskich glos. Na końcu książki znajdują się (na s. 93-116) ułożone we rąk glosa tu rów indeksy wyrazów i form (ponad 800 pozycji). Wydanie zawiera również 10 fotografii fragmentów zabytku. W Sstp materiał datowano XV /;. post. Skrót źródła wprowadzono od I. V.

GłCn Glosy i drobne teksty polskie tło l50tJ roku. Z inkunabułów Biblioteki Kapitulnej i Seminaryjnej w Gnieźnie zebrał i wydał Wojlkowski Julian, Warszawa-Poznań 1977. Zabytki Języka i Literatury' Polskiej nr 6. Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk. — W krótkim wstępie (s. 3-5) wydawca podaje zasady wydania glos polskich z kontekstami łacińskimi w tym opracowaniu. Po nim (s. 7-23) zamieszczone są uwagi językowe Zdzisławy Krążyńskiej, dotyczące grafii i fonetyki polskich glos i tekstów ciągłych. Wydawnictwo kończy się indeksem polskich glos, opracowanym przez Zdzisławę Krążyńską. Wydawca poda! kursywą polskie glosy ze 141 inkunabułów z wyżej wymienionej Biblioteki, pochodzących głównie z różnych klasztorów. Pojedyncze (lub po kilka) glosy XV-wiecz-nc znajdują sie w inkunabułach opatrzonych przez wydawcę numerami: 2. 7 15. 20. 22. 29. 35. 41. 54. 56. 58. 62. 64. 70. 72. 74. 77. 78. 82. 8?a. 106. 107. 110. il I. 120. 124. 125. 126. Wszystkie glosy z tych inkunabułów pochod/ą z końca XV w. lub z przełomu w. XV i XVI. W Sstp materiał datowano XV ej. lub ca 1500. W kilku zaledwie inkunabułach glosy XV-wieczne są nieco liczniejsze: 1. (u wydawcy nr 30) s. 39-40 Inc. 504: Jacohus dc Yuragine, Lc^nda aurea. Strasburg MS6. Większość glos z pizełomu XV i XVI w. wpisał Jakub Siąka, zwany Łysym, z klasztoru Kanoników Regularnych w Trzemesznie. W Sstp mateiial datowano ca 1500.