7255413693

71

5.    (ii wydawcy lir 76) s. 74-82 Ine 24 z Muzeum w Sieradzu: Barlholomctis Angelicus. /.V jno-

prsetatibus    Linn 1482. Liczne glosy polskie z końca XV i początku XVI w. kilku rąk. Ci losy

W-wiecznc mieszczą się na s. 74-7⁽J. W Sstp datowano je XV uc.

6.    (u wydawcy nr <J3) s. 9U-0I Inc. 1" 1 M⁽J 7 Biblioteki Seminarium Duchownego we Włocławku cf. Dek 114.

L)o spisu źródeł skrót len został wprowadzony w 1. V, natomiast materiał zaczęto cytować od 1. VI. Fksccrpcja Wandy Żurowskiej-Góreckiej i Ludwiki Szelachowskiej-Winiarzowcj

OIHhm: Woronczak Jerzy, Teksty polskie w rękopisie nr 43 Biblioteki Kapitulnej we Wrocławiu z połowy XV wieku. Wrocław 1956. Prace Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, seria A, nr 55, — Wydawca zaczyna swoja publikację wstępem, w któiym przedstawia opis. zawartość i dzieje rkpsu. Powstał on w latach 1445-1456. Rkps pierwotnie należał zapewne do kolegiaty św. Krzyża w Opolu (na pewno znajdował sic w niej w lb2^c) r.). W początku XX w. został oddany w depozyt do Biblioteki Kapitulnej wc Wrocławiu, Rkps zawiera kazania z glosami polskimi, łaciński traktat o siedmiu grzechach głównych oraz ircaly słowniczek lacińsko-polski. Na k. 23 lv polskie nazwy sposobów interpretacji Pisma św. (inne ich przekazy cf. Frz(rla\ j>oz. 2). Teksty pisane sa kilkoma rękami: kazania i niewielka część glos zapisał Paweł, syn Adama z Krapkowic, pozostali pisarze sa anonimowi. Glosy w- kazaniach interlinearne i wewnętrzne. Po części materiałowej zamieszczony został in deks wyrazów polskich (s. J3U-I58). W Sslp materiał datowano XV tned. Skrót źródła wprowadzono w t. II, a materiał cytowano od zesz. 5 tego tomu. Lksccrpcja Anny Kałkowskiej

Gh Kazania gnieźnieńskie. Podobizna, transliteracja, transkrypcja, wydał VrtclAVicrC/.yiiski Stefan. Poznań 1953. Poznańskie Jówarzystwo Przyjaciół Nauk. Zabytki Języka i Literatury Polskiej nr 2. ~ Przechowywany w Bibliotece Kapitulnej w Gnieźnie pod sygn. Ms 24 papierowy rkps formatu dużej czwórki liczy IV(J kart. Znajduje się w nim 95 kazań łacińskich. (7U spośród nich jest odpisem ze zbioru kazań o świętych, a jedno ze zbioru kazań na niedziele i święta Pcrcgiyna z Opola), 10 kazań polskich i kilka fragmentów Złotej legendy Jakuba de Yórngine. „Polskie kazania zapisane /ostały krótko po r. 1409. łacińskie nieco wcześniej, teksty kazań wyszły spod piór czterech kopistów, jeden z jiich zapisał wszystkie kazania polskie” (ChwstWRz %). Wg Jerzego Wolnego {GtiRp 215—219) autorem polskich kazań był prawdopodobnie Łukasz ✓. Wielkiego Koźmina, pochodzący z Wielkopolski bakalarz uniwersytetu praskiego, magister, profesor i rektor Akademii Krakowskiej (zmarł zapewne w 1412 r.). W Sstp cytowano wg kart lkpsu w ciągu chronologicznym między 1381-1400 a XIV cx._% licz daty przy cytatach. Tekst kazań polskich na s. 1-42 wydania Vrtla. Na s. 43- 92 znajduje się indeks opracowany przez Irenę Reślińską. Poprzednio, na początku t. I Sstp. jako źródło wykorzystywano kazania w wydaniu Władysława Nehringa, R XXV* 1-114. Pracownia Sstp posiada od r. 2002 fotografie cyfrowe rkpsu. Lkscerpcja niepełna Jana Łosia. Autorzy Sslp ckscerpowali pełny materiał wg indeksu I. Rosińskiej.

ap. Kazania gnieźnieńskie \...]zob. wyżej. Appendiw — Polskie teksty' modlitewne zapisane na czterech kartach in q u ario wszytych na końcu rkpsu po jego oprawieniu. W wydaniu Vrtla na s. 145--152. Na s. 153-162 znajduje się indeks opracowany prze? Irenę keślińską. Cytowano wg kart rkpsu. Początkowo w Sslp materiał cytowano bez daty, umieszczając go wciągu chronologicznym tak jak Gn. W związku z ustaleniem późniejszej daty powstania zabytku (XVI w.) od I. VIII w Sstp źródło to zostało wykreślone. Lkscerpcja Jana Łosia. — Cf. Dek III 15 i Spow 5.

Gn g|. Kazania gnieźnieńskie |...] mb. wyżej. Glosy polskie. ~ Glosy polskie w kazaniach łacińskich są na s. 93—120 wydania Yrtla. Na s. 121-143 znajduje się indeks opracowany przez Irenę Rcślińską. W Sstp materiał cvtowano bez daty, umieszczając go w ciągu chronologicznym tak jak Gn. Cytowane wg kart rkpsu. Ekscerpcja Jana Łosia.

Gnftp Wolny Jerzy', Łaciński zbiór kazań Peregryna z Opola i ich związek z tzw. „Ka/;< triami gnieźnieńskimi*’, |u-:| Średniowiecze. Studia o kulturze, 1.1, redaktor Lcwański Julian, Warszawa 1061. s. 171-238. Polska Akademia Nauk. Instytut Badań Literackich. — Na s. 202 książki znajduje się