7292101018

Hjjowanio zdjęć tacliy metrycznych, — Zdjęcia IuiboIowo. 397

polacje, co w wielu przypadkach będzie możliwe, to postęp pracy będzie znacznie szybszy. Tablicnmi graficzne mi i suwakami pracuje się. prędzej, lecz mniej pewnie, niż tablicami liczbowemi; dokładność ‘ich dla celów praktyki jest wystarczająca, nużą ono jednak oko więcej, niż tablice liczbowę.

Rysowanie zdjęć tachyinetrycznych. Zdjęcia tachymetryczue rysuje sic w skali 1 : 1000, 1 : 2000, lub i : 5000. Czynności: 1. Naniesienie siatki głównej zapomoeą spólrzędnycli jej wierzchołków, ze sprawdzeniem. (Tylko przy małych zdjęciach można użyć wyjątkowo metody tangensowej.) 2. Naniesienie siatki tachymetrycznej zapomoeą kątomierza metalowego z alhi-dadą. 3. Narysowanie punktów tachymctrowanyck zapomoeą kątomierza metalowego, lub kartonowego z centrum jęogowem. 4. Narysowanie zdjętych granic i przedmiotów. 5. Wykreślenie warstwie (środki do wyznaczania punktów warstwie podano na str. 377). 6. Wykończenie rysunku. Wierzchołki siatek podstawowych oznacza się kółkami i liczbami arabskiemi (czerwono).

Punkty tachymetrowane oznacza się kółkami, obok punktów pisze się poziomo ich j. wysokości (brunatno). Granice i zdjęte przed-i mioty wyciąga się czarno, warstwice bru-uatuo — warstwice o wysokościach, wyrażonych w dziesiątkach metrów — grubiej.

Wypisuje się wysokości warstwie. Strome miejsca terenu, jak skarpy i urwiska, na których warstwie wykreślić nie możemy, lub uie chcemy, zaznaczamy zapomoeą kresek.

XIII. Zdjęcia busolowe.

Instrument, busolowy służy: a) do pomiaru azymutów magnetyczuych, b) do optycznego pomiaru odległości i wysokości.

Można go użyć także do niwelacji. Instrumenty busolowe zwykłe są bez limbusu    -

(fig. 70 i 77), instrumenty busolowe uuiwer-salne — z limbusem (fig. 78). Części skła-dowe instrumentu busolowego zwykłego ®}: 1. S p o d a r k a trójnożna, lub tulejkowa.

-• Busola, osadzona obracalnie względem

spodarki, centrycznie, lub ekscentrycznie j>j_g. ₇₇. i_natruraent busolowy, względem osi instrumentu. Działka podziału    ilrmy Fcnnol, Cnssci.

kątowego busoli wynosi 30' lub 20', przy,

mniej dokładnych instrumentach 1°. Podział liczbowany jest bieżąco, w kierunku przeciwnym niż ruch wskazówki zegarowej. Igła magnetyczna powinna być prostokątna (nie rombowa), ułożona pionowo, osadzona w środku podziału kątowego. 3. Luneta, osadzona centrycznie względem osi instrumentu, do przerzucania, z siatką tachymetryczną. 4. Koło pionowe, lub łuk kola pionowego. 5. Libel a niwelacyjna na lunecie i li bele alhidadowc. fi-Sprzęgi i śruby mikrom etryczne jak w instrumencie uniwersalnym. Statyw’ jest krążkowy, lub czopowy, stosownie do konstrukcji spodarki.

Sprawdzanie i rektyfikacja instrumentu busolowego. a) Warunki odnoszące się do busoli:

1.    Igła magnetyczna powńuna być czuła.

2.    „    „    „    pozioma, gdy oś instrumentu jest pio

nowa.

3.    „    „    „    „ osadzona w środku podziału kątowego.

4.    Podział kątowy busoli powinien być dokładny.

69