Równoczesne wyznaczenie dwu punktów. Wcinanie wprzód z wyrównaniom. 407
Równoczesne wyznaczenie dwu punktów. (Zagadnienie Hansena.) W razie niemożności nawiązania sic do trzech punktów stałych lub -wykonania wcinania wprzód, obieramy prócz punktu, którego spółrzędne mamy wyznaczyć, w odpowiedniem miejscu punkt drugi i spostrzegamy na nieb kierunki do dwu punktów stałych, jakoteż i kierunek łączący nowo obrane punkty (fig. 88 i 89).
Równoczesne wyznaczenie dwu punktów. Wcinanie wprzód z wyrównaniom. 407
Fig. 90.
Fig. 89.
Fig. 88.
W przypadku, jak fig. 88, wyznaczamy kąty i z wzorów:
2
90
tg (45° — U.) . . (15)
sin ó sin r sin (a -f- o)
przyczem tg u. = ——- = . ^ . ,Q —r . , . . (Ib)
‘ sin ą sin o sin (fi 4- o)
Rozmieszczenie punktów (i kątów), jak na fig. 89, wymaga wzorów
= 90°
a
tg-
2
przyczora tg p.
sin
sin y sin (£ -f- Y + °) sin (y -f- S) sin (« -j- (i -}- y)
Ostatecznie:
*
cp -j- cp
Wcinanie wprzód z wyrównaniem. Nadliczbowe spostrzeżenia, dokonane przy wcinaniu punktu wprzód, powodują konieczność zastosowania rachunku wyrównawczego. Mogą to być spostrzeżenia:
«) nadliczbowe kierunków nawiązujących,
&) * „ wcinających.
Wyznaczając spółrzędne punktu wcinanego na podstawie spółrzednych punktów IV-rzednych, posługujemy się zw. przy pomiarach metodą kierunkową, a przy wyrównaniu stosujemy postępowanie, odpowiadające w przybliżeniu metodzie ścisłej.1)
Tok postępowania: a) Wyrównanie stacyjne.
Przypuśćmy, że dokonaliśmy na punktach trygou. //, J i K pomiarów kierunkowych (fig. 90). Na każdem stanowisku należy przeprowadzić orjentację spostrzeganych kierunków wcinających.
') Por.: Jordan, Handbuch der Yerniossungskundo, t. I., 1920, str. 375—392; Weigel, Bachanek wyrównawczy, Lwów—Warszawa, 1923, rozdz. X., § 2. i 3.
69