7292101063

Wcinanie wfltecK z wyrównaniem. 411

Równauia błędów:    BGwnania normalne:

t5_t = — 220,7 <5a: — 200,7 d»/ + 0    172674 <5x -f- 38362 <5y — 937 = 0

<5^. = — 234,2 (5a: — 01,4 <3y + 4    33362 Ja: 4- 52290 Sy 4* 3GG = 0.

<5_a = — 262,9 óx— 34,8«5y + 0,    [ii] —16,00

Sx—-{- 0,0077 -m, 6y = —0,0119 m.

=4-0,8", <5* = —1,0", <5, = 4-1,1",    [d<5] =0,64 4-2,66-1-1,21 = 4,41.

Kontrola: [<3 <JJ = — 937 <5 z 4- 36C <3 y -f 16,00 = 4,43.

i^u3=4-°,005 m, fiy — Ą-0,010 m, —    4-^ = + 0,011 m.

Xp ^ 4* 969,363 4" 0,005 >n,    ⁼⁼ 4'313,468 4" 0,010 wi.

Wcinanie wstecz z wyrównaniem. Przez pomiar trzech kierunków na stanowisku P do punktów triangulacyjnych wyznaczamy jednoznacznie położenie punktu P w przyjętym układzie spółrzędnych; zatem, o ile dokonaliśmy na stanowisku P pomiaru kierunków do n > 3 punktów triangulacyjnych, musimy zastosować do oznaczenia położenia punktu P rachunek wyrównawczy.

Celem przybliżonej orjentacji obserwowanego pęku trzeba wyznaczyć Pi y, spółrzędue przybliżone punktu P, a to przy pomocy trzech kierunków, nadających się najlepiej do tego celu. (P powinien leżeć niezbyt daleko od środka koła, przechodzącego przez wybrane punkty triangulacyjne, zaś kąty przecięcia się kierunków wybranych nie powinny być zbyt małe.)

Mając spółrzędno przybliżone x' i y\ obliczamy azymuty przybliżone kierunków. W celu zorjentowania obserwowanego pęku kierunków wyznaczymy, biorąc na uwagę którykolwiek azymut przybliżony (a)_p _ _h i odpowiadający mu kierunek obserwowany Kh

skręt przybliżony z₀ — {a)’_p _ _h — K_}l......(29)

Przez dodanie kąta zo do kierunków spostrzeganych otrzymamy kie-

ze względu, że (a)p. i — o arc tg-, otrzymamy dalej, po rozwinięciu

;c» Xp

tej funkcji w szereg Taylora z pominięciem wyrazów rzędów wyższych niż pierwszy, u równań błędów (przy serji pełnej o wagach równych):

o"

o x

p.i

cos (a)' .

P"—7-oy~Zz+(ay

P-‘

(*»)•' (33)

lub we formie ogólnej (por. Rachunek wyrównawczy)

Si — ai o x -f- bi o y — o z -f- li.......(33*)

przyczem    U = (o)⁷ _ . — (k₀),.

W celu wyrugowania z równań błędów niewiadomej o z utworzymy

równanie:

[o]

W 2 * , [b] _? „

— o x -t—— o y n    n

. .(34)

i odejmujemy jo od każdego równania błędów, zmieniając ich kształt na

następujący:

73