7292101057

Wcinanie wprzód z wyrównaniom.

Równania (21) piszemy zazwyczaj we formie ogólnej równań błędów,

= ilości

przyznając im, jeśli chodzi o punkty ważniejsze, wagi p---— (m -- ilości

tu -j- 1

kierunków nawiązania, tj. do punktów stałych).

(22)

a_hox + b_hoy-\- l_h (z wagą p_h ;/= a_i o a; -f- &. oyĄ- i.    „ p.

^ak^{0 x} -T h ⁰ V + ^Jk [n

Pk

m,.

»^lk+ *

przjczem

p avc tg

^aIu (.^a')_P. h

Sp . 1,

cos

V,. -

’ ^v/i

p. h

(*o± ¹ m_h = (»)'. / - (#o ± 180°),₍ itd.,

(23)

zas *sx

o y=*v

Spółrzędne przybliżone punktu P wyznaczamy zwykłem wcinaniem wprzód, wybierając dwa kierunki najkorzystniejsze, tj. z punktów niezbyt odległych i przecinające się pod kątem najbardziej zbliżonym do prostego.

Poprawki spółrzednych o_x i Oy wyznaczamy z dwu równań normalnych kształtu:

[P ^a a] o x + [p a 6] 8 y + [p a l] = 0    _    /₂4)

[p a b) o x -f [p b &] o y -f- ty b i¹]

Jednostkowy błąd średni kierunku ;j.₀ — (W przypadku uwidocznionym na fig. 90 p.₀=|_//

. . . . (25)

VT>48J-)

V

Błędy spółrzednycii: p#

Błąd średni położenia punktu P:    —v p.²+iv • ■ ■ • (^2e)

W praktyce przyjmujemy najczęściej wagi p — 1, jeśli chodzi o punkty IV-rzędne:

W instrukcji pomiarowej M. R. P. oznaczono (patrz wzór X.):

[paa] — a_u [pab) = b_u [=    )

[p bb] [pa b) [pań] tycia]

U, wobec czego [p b b . 1] = £>, . B

(27)

wtedy wzory na błędy średnie spółrzednych:

(28)

V

O ile ilość seryj przy spostrzeganiu kierunków była na każdem stanowisku jednakowa, odpowiadają kierunkom przy wyznaczaniu punktów'

71