średniego. Najczęściej używane wielkości Pr, obliczone przy założeniu rozkładu normalnego błędów, przedstawia tabela 1.
Tabela 1. Wartości prawdopodobieństwa Pr w powiązaniu z wartością/-
r |
1,0 |
2,0 |
2,5 |
3,0 |
3,3 |
Pr |
0,68 |
0,95 |
0,98 |
0,99 |
0,99 |
Błąd graniczny tyczenia nie może przekroczyć wartości określonej wzorem:
gdzie:
Tp - tolerancja położenia, tj. przedział, w którym powinien znaleźć się obiekt lub jego element (np. wybrana oś), aby nie spowodować ujemnych skutków dla prawidłowości montażu, działania, wytrzymałości lub walorów architektonicznych. Tolerancja położenia jest określona w projekcie lub w razie potrzeby przez projektanta bądź kierownika budowy,
B - współczynnik bezpieczeństwa tyczenia, zależny od stopnia ważności tyczonego elementu i zawiera się w granicach od 1,0 (ważność niska) do 2,5 (ważność wysoka); w szczególnie uzasadnionych przypadkach zakres zmienności można przekroczyć. Wielkość współczynnika bezpieczeństwa tyczenia uzgadnia się z kierownikiem budowy.
Błąd średni tyczenia, na podstawie którego określa się metody tyczenia i narzędzia oblicza się ze wzoru:
Norma PN-ISO 4463-1 nie traktuje kryteriów dokładności w kategoriach błędów średnich. Kryteria dokładności w tej normie podane sąjako dopuszczalne odchyłki odległości, kątów i wysokości.
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Jak dzieli się osnowy realizacyjne?
2. Jakie instrukcje dotyczą obsługi inwestycji?
3. W jakim przypadku zakłada się osnowy realizacyjne?
4. Jak projektuje się poziomą osnowę realizacyjną?
5. Co może stanowić poziomą osnowę realizacyjną?
6. W jaki sposób projektuje się wysokościową osnowę realizacyjną?
7. Kiedy stosuje się szkic dokumentacyjny?
8. Kiedy stosuje się szkic tyczenia?
9. Jakie są metody tyczenia lokalizującego punktów sytuacyjnych?
10. Od czego zależy błąd tyczenia?
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"