skanowanie0002

R

oo

4

e m

(22.!.)

oznacza tzw. stałą Rydberga obliczoną przy założeniu, że ma#g jądra jest nieskończenie wielka, czyli że jądro atomowe jeafc nieruchome.

Uwzględniając skończoną masę M jądra atomowego można wyprowadzić następujący wzór na stałą Rydberga, której wartość powinna wchodzić do równania (22.4)

R

(22.6)

Z równania (22.4) wynika, że wszystkie linie widmowo (częstotliwości) promieniowania emitowanego lub absorbowanego przez dany atom można połączyć w tzw. serie widmowe. Serią widmową nazywamy zbiór linii widmowych opisanych wzorem (22.4) przy ustalonej wartości n^,    tj. powstałych podczas przejścia

elektronu z wyżej położonych orbit opisanych liczbą kwantową ⁿj= (n^+1),    (n^+2), ,    ... na orbitę n Widmo emisyjne

atomu wodoru składa się z serii widmowych obdarzonych tradycyjnymi nazwami:

-    serii    Lymana    (    n_i=l    ,    n^=2,    3,    4,...    ),

-    serii    Ęalmera    (    n_i=2    ,    n.=3,    4,    5/...    ),

-    seri-i    Paśćfyena    (    n^-3    ,    n^=4,    5,    6,...    ),

-    serii    Br^cketta    (    n_i=4    ,    n_j=5,    6,    7,...    ),

-    serii    Pfunda    (    n_i=5    ,    n^=6,    7,    8,...    ).

Rysunek 22.1 przedstawia schemat poziomów energetycznych oraz możliwych Drzelść / elektronowych dla atomu wodoru.

seria Balmera (n_i=2) dla acomu woaoru, ponieważ nej trzy najbardziej intensywne linie: H_a (n^=3), Kg (n^=4) i oraz (n^=5) leżą w obszarze widzialnym widma fal elektromagnetycznych.

(cm''] - 0

- 10000

- 20000

- 30000

- CO 000

- 50000

- 60000

- 70000

- 80000

- 90000

- 100000

110000

Rys. 22.1. Schemat poziomów energetycznych atomu

wodoru