7368841480

2.3. Koronki wiertnicze

Podstawowym elementem zestawu do poboru rdzenia jest koronka rdzeniowa, która zwierca pierścień skały wokół rdzenia. Obecnie na rynku dostępny jest szereg rozwiązań konstrukcyjnych, różniących się do siebie w zależności od typu wiercenia i warunków geologicznych.

Rozwój wierceń rdzeniowych w górnictwie zapoczątkował francuski inżynier R. Leschot poprzez skonstruowanie koronki rdzeniowej (Genewa 1863 - 1864r) [ 18] [29] [96], będącej podstawowym elementem zestawu do poboru rdzenia obok aparatu rdzeniowego.

Znaczny postęp rozwoju technologii wierceń rdzeniowych nastąpił wraz z wprowadzeniem wysokoobrotowych wiertnic do wierceń narzędziami diamentowymi oraz poprzez skonstruowanie i wdrożenie ok. 40 lat temu rdzeniówki do wierceń wrzutowych.

Koronki rdzeniowe ze względu na konstrukcję dzielimy na:

1)    koronki skrzydłowe (widiowe),

2)    koronki gryzowe,

3)    koronki diamentowe.

Ze względu na sposób urabiania skały na (rys. 2.2):

1)    skrawające,

2)    kruszące,

3)    ścierające.

Rys. 2.2. Mechanizm niszczenia struktury skały: skrawanie, ścieranie, kruszenie. [51]

Zwiercanie ma charakter skrawania wówczas, gdy ostrza narzędzia wiercącego pod wpływem nacisku osiowego i działania momentu obrotowego nieustannie zagłębiają się w skałę i przemieszczają wzdłuż linii śrubowej, teoretycznie oddzielając z dna otworu zwierciny w postaci strużyny.

12