7483798989

K.Korus, U źródeł greckiego mimu literackiego, (w:) „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego” MCCXVIII, Kraków 1998, Prace Historycznoliterackie, z.92-93, s.9- 28. J.Kott, Zjadanie bogów: szkice o tragedii greckiej, Kraków 1986.

M. Maślanka-Soro, Nauka poprzez cierpienie (pathei mathos u Ajschylosa i Sofoklesa), Kraków 1991.

A.Swiderkówna Bogowie zeszli z Olimpu. Bóstwo i mit w greckiej literaturze świata hellenistycznego, Warszawa 1992.

T. Zieliński, Szkice antyczne, Kraków 1971.

E. Zwolski, Choreia. Muza i bóstwo w religii greckiej, Warszawa 1978.

ŚREDNIOWIECZE - RENESANS - KLASYCYZM FRANCUSKI (semestr II i III)

1.    Podręczniki i opracowania

J. Abramowska, Ład i fortuna. O tragedii renesansowej w Polsce, Wrocław 1974 (wstęp i rozdz. I).

Argumenty komedii dell’arte z połowy XVIII wieku, opr. B. Korzeniewski, „Pamiętnik Teatralny” 1954, z.3-4.

B. Baczyńska, Comedia nueva i Arystotelesowskie rygory, w: tejże, Dramaturg w wielkim teatrze historii Pedro Calderon de la Barca. Wrocław 2005.

J. Burckhardt, Kultura Odrodzenia we Włoszech, rozdz. III i IV.

E. Curtius, Calderona teoria sztuka aArtes liberales, w: Literatura europejska i łacińskie średniowiecze, rozdz. XIII, Kraków 1997.

A.Drzewicka, Skupienie i zabawa. Twórczość dramatyczna w średniowiecznej Francji, Kraków 1998 (rozdz. II i V).

J.Le Goff, Kultura średniowiecznej Europy, Warszawa 1970 (wybór).

St. Greenblatt, Shakespeare. Stwarzanie świata, stąd: rozdz. 10, Rozmowa z umartymi, oraz rozdz. 11, Król zaczarowany.

J. Lewański, Dramat liturgiczny, Wrocław 1966.

J. Lewański, Misterium, Wrocława 1969.

M. Lurker, Słownik obrazów i symboli biblijnych, Poznań 1989.

G. Mongredien, Życie prywatne Moliera, Kraków 1977.

A. Nicoll, W świecie Arlekina, Warszaw a 1970.

Ph. Van Tieghem, Główne doktryny literackie we Francji. Od Plejady do surrealizmu, Warszawa 1971, rozdz. IV, Geneza doktryny klasycznej; rozdz. V, Główne zasady doktryny klasycznej.

2.    Antologie tekstów teoretycznych

Poetyka okresu renesansu, BN II 205 ( przede wszystkim wstęp i ewentualnie teksty: M.G.Vidy, J.C. Scaligera, T. Tassa).

D. Diderot, Paradoks o aktorze (wstęp: Jan Kott), Warszawa 1959.

O dramacie. Od Arystotelesa do Goethego, red. E.Udalska, Warszawa 1989.

L. Castelvetro, Poetyka Arystotelesa przełożona i skomentowana;

F. Robortello, Wyłożenie wszystkiego, co się tyczy komedii;

A także do wyboru trzy pozycje z tego tomu:

-    J.Chaplain, Poglądy Akademii na temat „Cyda”',

-    F.H. d’Aubignac, Praktyka teatru',