3) z systemu podatku tonażowego będą mogły korzystać podmioty zarządzające statkami, spełniające jednocześnie kryterium prowadzenia działalności w zakresie zarządzania załogą oraz kryterium zarządzania technicznego statkami;
4) podmioty zarządzające statkami będą mogły korzystać z podatku tonażowego tylko wtedy, gdy spełnią wszystkie wymogi określone w Komunikacie Komisji zatwierdzającym Wytyczne w sprawie pomocy państwa na rzecz podmiotów zarządzających statkami (2009/C 132/06);
5) w przypadku podmiotów zarządzających statkami, zarządzanie to musi być prowadzone z terytorium UE. Podmioty zarządzające powinny zatrudniać, do działań wykonywanych zarówno na lądzie jak i na statkach, obywateli UE;
6) podmioty, których działalność ogranicza się do czarterowania statków na określony czas lub na określoną podróż morską, nie mogą korzystać z podatku tonażowego;
7) okres stosowania systemu podatku tonażowego na terytorium Polski zostanie określony na co najmniej 10 lat. Podatnik wybierając formę opodatkowania tym podatkiem będzie musiał zadeklarować jego stosowanie przez co najmniej 10 lat.
Projektowana ustawa, zmieniająca ustawę o podatku tonażowym z 2006 roku, oddziaływać będzie na armatorów świadczących usługi w żegludze międzynarodowej, z wykorzystaniem statków o pojemności brutto powyżej 100 GT każdy, w zakresie:
1) transportu ładunków lub pasaże-
2) holowania pełnomorskiego, pod warunkiem, że co najmniej 50% czasu pracy holownika w danym roku podatkowym stanowią usługi transportu
3) ratownictwa pełnomorskiego,
4) pogłębiania, pod warunkiem, że co najmniej 50% rocznego czasu pracy pogłębiarki w danym roku podatkowym stanowi transport wydobytych materiałów na pełnym morzu.
Opodatkowaniu podatkiem tonażowym ma podlegać również działalność armatora w zakresie:
1) dzierżawy i użytkowania kontenerów,
2) prowadzenia działalności załadunkowej, rozładunkowej i naprawczej,
3) prowadzenia terminali pasażerskich.
4) sprzedaży towarów lub usług na pokładzie statku pasażerskiego i pa-sażersko-towarowego w celu ich wykorzystania na pokładzie statku,
5) prowadzenia działalności kantorowej na pokładzie statku pasażerskiego i pasażersko-towarowego,
6) dowozu lądowego i morskiego ładunków lub pasażerów,
7) przewozu ładunków lub pasażerów w transporcie multimodalnym,
8) zarządu nad statkami,
9) świadczenia usług agentów i maklerów morskich, usług brokerskich i usług agencji zatrudniania, związanych z załogą statku,
10) działalność polegająca na wynajmie, dzierżawie lub wyczarterowa-niu statku - pod warunkiem, że działalność ta jest związana ze świadczeniem usług, o których mowa powyżej.
Zakres przedmiotów)' projektowanej ustawy o zmianie ustawy o podatku tonażowym oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje niektóre dochody (przychody) osiągane przez armatorów eksploatujących morskie statki handlowe w żegludze międzynarodowej.
Podmioty zarządzające statkami, wspomniane powyżej, to podmioty świadczące różne usługi na rzecz armatorów, takie jak przeglądy techniczne, rekrutacja i szkolenie załogi, zarządzanie załogą i użytkowanie statku. Istnieją trzy główne kategorie usług w zakresie zarządzania statkiem: zarządzanie załogą, zarządzanie techniczne i zarządzanie komercyjne.
Zarządzanie załogą statków polega przede wszystkim na obsłudze wszelkich kwestii związanych z załogą, takich jak dobór i zatrudnianie odpowiednio wykwalifikowanych marynarzy, przygotowanie list plac, zapewnienie właściwej obsady na statkach, sprawdzanie dokumentów potwierdzających kwalifikacje marynarzy, zapewnienie marynarzom ochrony ubezpieczeniowej od nieszczęśliwych wypadków i na wypadek inwalidztwa, organizowanie podróży i wiz, obsługa rozliczeń w ramach opieki medycznej, ocena pracy marynarzy oraz ich szkolenie.
Zarządzanie techniczne statkami polega na zapewnieniu zdatności danej jednostki do żeglugi i jej pełnej zgodności z wymaganiami w zakresie techniki, bezpieczeństwa i ochrony. Podmiot świadczący usługi zarządzania technicznego odpowiada, w szczególności, za podejmowanie decyzji o przeprowadzeniu remontu i konserwacji statku.
Zarządzanie komercyjne polega na zdobywaniu rynku i zapewnianiu sprzedaży pojemności ładunkowej statku poprzez czarterowanie statków, przyjmowanie rezerwacji na ładunek łub pasażerów, dbanie o obrót i wyznaczanie agentów.
Zgodnie z Decyzją Komisji z dnia
18.12.2009 r. wymóg prowadzenia działalności objętej podatkiem tonażowym ma dotyczyć działań w zakresie zarządzania statkami, prowadzonych z terytorium UE oraz zatrudniania, przez zarządzających statkami, głównie obywateli Unii.
Nowelizacja ustawy o podatku tonażowym będzie się także wiązała z koniecznością wprowadzenia zmian do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynikają one z postanowień Decyzji z dnia
18.12.2009 r. Komisja Europejska nałożyła, bowiem na Polskę obowiązek rezygnacji z możliwości odliczenia składek na ubezpieczenie społeczne, zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio przez armatora od podstawy opodatkowania podatkiem tonażowym. Spowoduje to, że bezprzedmiotowe staną się zastrzeżenia w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, że wydatki z tego tytułu można odliczać od dochodu.
Projekt ustawy podlega obecnie konsultacjom społecznym.
Podatek tonażowy ma na celu zastąpienie podatku dochodowego od osób fizycznych albo podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do każdego armatora, prowadzącego działalność w międzynarodowym transporcie morskim, podatkiem w postaci ryczałtu, naliczonego na podstawie łącznej pojemności netto, wykorzystywanej przez niego floty. Międzynarodowym transportem morskim jest transport między portem polskim i portem zagranicznym, między portami zagranicznymi albo między portami polskimi, pod warunkiem, że podróż ta stanowi odcinek dalszej podróży do portu zagranicznego.
Podatek tonażowy łączy się także z przestrzeganiem wymagań, że każdy pracodawca zatrudniający marynarzy — będący właścicielem lub też zarządcą statku — spełniać musi wymogi przepisów konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy o pracy na morzu z 2006 r. ' ■
Beata Madejska
Specjalistka ds. regulacji unijnych
20
THE MARITIME WORKER • MARZEC - KWIECIEŃ 2011