7808335751

przygotowawczych i października 1919 roku i zgodnie z decyzją władz stała się zakładem naukowym służącym przede wszystkim pracownikom Uczelni.

Przejęto około 250 tysięcy woluminów zbiorów niemieckich, zatem naczelnym zadaniem dyrekcji stało się spolonizowanie księgozbioru, polegające na gromadzeniu literatury polskiej, głównie dzięki darom otrzymywanym od osób prywatnych i instytucji (np. Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie) oraz przez kupno. Ważnym, stałym sposobem pozyskiwania zbiorów było uzyskanie w 1927 roku ogólnopolskiego egzemplarza obowiązkowego. Starania kolejnego dyrektora, prof. Stefana Vrtel-Wierczyńskiego, skierowane były na gromadzenie zbiorów przez egzemplarz obowiązkowy, zakupy oraz przejmowanie księgozbiorów. Należy dodać, że wśród uzyskanych darów największą wartość stanowiły te, pochodzące z dwudziestu szkół średnich województwa poznańskiego (17 396 woluminów), w tym cenne inkunabuły, rękopisy i starodruki.

Podczas okupacji hitlerowskiej (1939-1945) Bibliotekę przemianowano na Staats- und Universitatsbibliothek, a celem polityki jej władz w tym okresie było ponowne, konsekwentne germanizowanie polskiego księgozbioru, jego niszczenie i rozproszenie. Gromadzono niemieckie książki i czasopisma. Pozyskiwano je przez wymianę, dary oraz kupno. Nie zawsze były to pozycje wartościowe. Z Biblioteki zaś wywożono cenne publikacje polskie (stare druki, rękopisy) i deponowano je w kościołach poznańskich oraz na terenie Niemiec. W odróżnieniu od wielu bibliotek poznańskich okres II wojny światowej nie przyniósł na szczęście dużych strat w zasobach Biblioteki.

Wszystkie działania bibliotekarzy po odzyskaniu wolności w 1945 roku skierowane były zatem na zabezpieczanie i scalanie rozproszonego księgozbioru oraz ponowną jego polonizację. Rozbudowywano go przez egzemplarz obowiązkowy, kupno, zbiory zabezpieczone, wymianę i dary. Planowa

Historyczny księgozbiór biblioteczny

iJB