7862366495

SEMINARIUM „BIBLIOTEKARZ DZIEDZINOWY W BIBLIOTEKACH UNIWERSYTECKICH”

Toruń 26-27 października 2000 r.

W seminarium zorganizowanym przez Bibliotekę Uniwersytecką w Toruniu uczestniczyło ponad 120 bibliotekarzy z polskich, niemieckich i duńskich bibliotek szkół wyższych. Zainteresowanie w środowisku bibliotekarskim było duże. Bibliotekarze praktycy nie zostali jednak wsparci przez bibliotekoznaw-ców, co było niejednokrotnie poruszane w trakcie trwania seminarium.

W polskiej terminologii bibliotecznej brak jest definicji specjalisty dziedzinowego (na seminarium w Toruniu zaproponowano określenie bibliotekarz dziedzinowy). Temat ten nie pojawia się także zbyt często w polskiej literaturze bibliotekarskiej. Brak podstaw formalno-prawnych, dla powołania w strukturze polskich bibliotek stanowiska specjalisty bibliotekarza dziedzinowego, był problemem prezentowanym w wystąpieniach i dyskusjach z różnych punktów widzenia, podczas seminarium. A. Jazdon¹ wg Lexicon des Bibliotekswesens (Leipzing 1974), uważa, że specjalista dziedzinowy jest to pracownik odpowiedzialny za wybór i katalogowanie rzeczowe, nowych nabytków z poszczególnych lub kompleksowych dziedzin wiedzy oraz za działalność informacyjną.

Arturowi Jazdonowi, jako pierwszemu, organizatorzy powierzyli wygłoszenie referatu². Pokazał on przede wszystkim pozytywne strony wprowadzenia do bibliotek stanowisk specjalistów dziedzinowych, których miejsce powinno być raczej „w bibliotekach sieci a więc bliżej bezpośrednich użytkowników bibliotek.”

Wystąpienia bibliotekarzy z Niemiec (z bibliotek uniwersyteckich w Grei-sfwaldzie, Bambergu i Oldenburgu) dostarczyły informacji na temat sytuacji specjalistów dziedzinowych (fachrerentów) u naszych zachodnich sąsiadów, którzy szczycą się już ponad stuletnią tradycją w tym zawodzie. Praca tej grupy zawodowej podlegała zmianom przechodząc od tradycyjnych zadań bibliotekarza dziedzinowego, takich jak gromadzenie (dobór) literatury i jej opracowanie, do coraz większego udziału w zadaniach związanych z działalnością informacyjną i organizacyjno-zarządzającą. Spowodowane to było przede wszystkim zmniejszaniem się wymiaru pracy przy opracowaniu zbiorów, co oczywiście związane jest z centralizacją opracowania tak formalnego, jak rzeczowego. Sebastian Koeppl³ z Biblioteki Uniwersyteckiej w Bambergu stwierdził, iż w jego bibliotece tylko 5% wchodzącej literatury jest opracowywane na miejscu. Bibliotekarze stale muszą się więc doskonalić i podnosić swoje kwalifikacje aby móc sprostać nowym zadaniom. Na to zagadnienie, w zawodzie bibliotekarza dziedzinowego, zwracali uwagę także polscy referenci, np. U. Sawicka, B. Michalska.

89

1

   Nowoczesna organizacja bibliotek szkoty wyższej na przykładzie Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu. „Rocznik Bibl." 1993 R. 37 z.1/2

2

   Referat: Unde venis?

3

   Referat: Funkcje i rola bibliotekarzy akademickich - bibliotekarz dziedzinowy w naukach hu-manistyczno-spolecznych.