Programowanie proceduralne - jeden z rodzajów programowania imperatywnego. W programowaniu proceduralnym występują części kodu zwane podprogramami (procedury, funkcje, metody, operacje), które mogą być wielokrotnie — także rekurencyjnie — wywoływane z różnymi parametrami.
Warto zauważyć, że programowanie proceduralne umożliwiło powstanie techniki programowania bottom-up od małych elementów do coraz większych i w końcu do całego programu.
Ta technika pozwoliła na rozwój:
— programowania zespołowego — każdy z programistów dostaje do wykonania swoją część zadania, z tych podprogramów budowane jest całe oprogramowanie
— bibliotek oprogramowania —biblioteki są zbiorami podprogramów wykonujących pewne działania, które programiści mogą składać by po uzupełnieniu własnymi podprogramami stworzyć cały program
To rozwinięcie paradygmatu proceduralnego Programowanie strukturalne korzysta z możliwości zapisania każdego algorytmu za pomocą elementarnych tzw. struktur sterujących :
- sekwencjaf bezpośrednie następstwo), czyli kolejne wykonywanie czynności
- selekcja, czyli wybór działania na podstawie spełnienia jakiegoś warunku (instrukcja warunkowa z alternatywą)
- pętla „dopóki", czyli ściśle określony fragment algorytmu powtarzany przy ściśle określonych warunkach
- podprogram pozwalający wydzielony podałgorytm zapisać, nazwać i wywoływać wielokrotnie — (podprogramy mają dokładnie jeden punkt wejścia oraz dokładnie jeden punkt wyjścia)
- rekurencja, czyli możliwość wywoływania podprogramu prze niego samego.
Powyższa lista nie zawiera instrukcji skoku. Instrukcje skoku, a zwłaszcza instrukcja skoku bezwarunkowego goto uważane są za szkodliwe.