W układzie przedstawionym na rysunku wartość napięcia wyjściowego może być regulowana od 1.25V do około 27V. Jeżeli stabilizator ma dostarczać napięcie o ustalonej wartości, to R| wybiera się tak, aby zakres regulacji jego rezystancji był niewielki, co znacząco poprawia rozdzielczość regulacji (zamiast potencjometru Ri stosuje się rezystor stały i szeregowo z nim połączony potencjometr nastawny). Dzięki małej wartości prądu końcówki regulacyjnej i małym zmianom tego prądu w czasie pracy stabilizatora, można budować precyzyjne stabilizatory napięcia regulowanego z minimalną liczbą elementów zewnętrznych.
Stabilizator 317 jest umieszczany w rozmaitych obudowach: w plastykowej obudowie dużej mocy, w metalowej dużej mocy oraz małej obudowie tranzystorowej. Ponieważ żadne z jego wyprowadzeń nie jest dołączone do masy, może być stosowany on w układach stabilizatorów wysokonapięciowych. Należy zwracać uwagę, aby różnica napięcia wejściowego i wyjściowego nie przekroczyła dopuszczalnej wartości maksymalnej równej 40V.
7. Stabilizatory napięć ujemnych
Opisane stabilizatory napięcia są stabilizatorami napięć dodatnich. Za pomocą tych samych stabilizatorów można stabilizować również ujemne napięcia, jeżeli dysponujemy nieuziemionym
Rys. 6. Stabilizator napięcia dodatniego: a) w układzie stabilizacji napięcia ujemnego, b) układ z błędnym podłączeniem masy, stabilizator nie będzie działał
Rys. 7. Stabilizacja napięć symetrycznych
źródłem napięcia wejściowego, rys. 6a. Układ nie będzie działał, rys. 6b, jeżeli będzie uziemiony jeden z zacisków źródła napięcia niestabilizowanego, ponieważ będzie zwarty albo stabilizator (A) albo napięcie wyjściowe (B). Zwarcie nie występuje wtedy, gdy stosuje się uproszczony układ do równoczesnego wytwarzania dodatniego i ujemnego napięcia zasilania względem masy, przedstawiony na rys. 7. W tym przypadku potrzebny jest stabilizator ujemnego napięcia, jak pokazano na rys. 7.
W scalonych stabilizatorach napięć ujemnych serii 7900 i 337 komplementarnych do serii 7800 i 317, tranzystor mocy pracuje w układzie ze wspólnym emiterem, ponieważ wykorzystuje się w ten sposób łatwy technologicznie do wytworzenia tranzystor npn. Zasada działania układów przedstawionych na rys. 8 jest taka sama, jak stabilizatorów o małym spadku napięcia.