5399620103

socjologicznych na podstawie kolejnych wywiadów. Badacz może być pewnym, iż dotarł do punktu nasycenia jedynie wtedy, gdy świadomie starał się możliwie jak najbardziej zróżnicować swoich rozmówców¹ Dodajmy także, iż od osiągnięcia owego punktu nasycenia uzależnia się uznanie prowadzonych badań za prawomocne.

Kolejnym działaniem badawczym drugiego etapu były badania sondażowe. Objęto nimi 433 osoby - pracowników różnych jednostek pomocy społecznej, uczestników kursów specjalizacyjnych w zawodzie pracownik socjalny. Ponad połowę respondentów stanowili pracownicy socjalni. W 433 osobowej grupie prawie 200 osób stanowili specjaliści pracy socjalnej lub starsi pracownicy socjalni. Większość badanych to pracownicy ośrodków pomocy społecznej wszystkich typów (MOPS, GOPS. MGOPS, OPS); pozostali respondenci pracowali w powiatowych centrach pomocy rodzinie i innych jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, jak specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie, placówki opiekuńczo-wychowawcze, środowiskowe domy społeczne, domy dziennego pobytu.²

Osoby biorące udział w badaniu pochodziły z terenu całego kraju. Wśród badanych nadreprezentowani byli respondenci z trzech województw: łódzkiego, wielkopolskiego oraz podlaskiego (niemal połowa badanych).

Badanie ankietowe stanowiło rodzaj badania eksploracyjnego, którego celem było zbadanie poziomu orientacji badanych osób w działaniach podejmowanych przez regionalne ośrodki polityki społecznej, ale przede wszystkim znajomości i korzystania z bilansu potrzeb pomocy społecznej przez pracowników socjalnych. Badanie nie miało zatem na celu dostarczenia obrazu pełnej wiedzy pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej na temat bilansu potrzeb, chodziło raczej o sprawdzenie na ile bilans potrzeb pomocy społecznej jest w ogóle rozpoznawalny wśród pracowników socjalnych, poza tymi oczywiście, którzy są zobligowani do jego sporządzania.

Kwestionariusz ankiety składał się z 7 pytań: 3 pytań zamkniętych i 4 pytań otwartych. Kwestie poruszane w pierwszej części ankiety koncentrowały się wokół:

•    rodzaju kontaktów i ewentualnej współpracy podejmowanej w ciągu ostatnich lat z regionalnym ośrodkiem polityki społecznej oraz jej formy;

•    poziomu znajomości przez respondentów zadań realizowanych obecnie przez ośrodki polityki społecznej, jak również ich wyobrażeń na temat zadań czy - szerzej - roli ośrodków polityki społecznej.

1

   M. Melchior, "Społeczna tożsamość jednostki", ISNS UW, Warszawa 1990, str. 117

2

   W przypadku 25 osób nie uzyskaliśmy odpowiedzi na temat miejsca zatrudnienia.