Reprezentacja operacji klasy w 1P polega na uszczegółowieniu perspektywy poprzez podanie nagłówków metod oraz ich parametrów zgodnie ze pełną specyfikacją UML:
specyfikator-dostępu nazwa (lista-parametrów): wyrażenie-typu-wyniku {opis-cechy•}
> specyfikator-dostępu może być publiczny (+), prywatny (-)... jak na slajdzie 5 >nazM’a to napis alfanumeryczny;
>lista-parametrów zawiera ciąg parametrów dla operacji;
>wyrażenie-typu-wyniku to typ zwracanej wartości, jeśli taka istnieje;
>opis-cechy zawiera wartości pewnych własności dla danej operacji.
Projektowanie systemów informatycznych, wykład 2
UML definiuje kwerendę (ang. query) jako operację, która pobiera wartość z klasy, nie zmieniając jej stanu — innymi słowy nie powoduje efektów ubocznych. Można taką operację opatrzyć ograniczeniem {query}. Operacje, które zmieniają stan klasy określane są terminem modyfikatory. Nazywa się je też poleceniami. Ściśle rzec biorąc, nazwanie operacji kwerendą lub modyfikatorem zależy od tego, czy operacja ta zmienia wynik stanu obserwowałnego. Stan obserwowalny oznacza to, co jest widoczne z zewnątrz. Operacja aktualizująca pamięć podręczną zmieniłaby stan wewnętrzny, ale nie miałaby wpływu widocznego z zewnątrz.
Należy zwracać szczególną uwagę na kwerendy, ponieważ można zmienić porządek ich wykonania bez zmiany zachowania się systemu. Dość często spotykaną konwencją jest pisanie operacji tak, aby modyfikatory nie zwracały wartości. Wówczas można uznać, że wszystkie operacje zwracające wartość są kwerendami. Meyer nazywa to Zasadą rozdzielania poleceń od kwerend
16