Rys. 3. Widok na ściany tłoka pomalowane na biało celem skanowania 3D.
Na początku pomiarów zdecydowano, że czoło tłoka zostanie zeskanowane z kilku kierunków. Chodziło o to, aby móc w pełni zmierzyć wewnętrzne zagłębienie, które ma podcięcie o kącie ujemnym (względem płaskiej powierzchni czoła). Zagłębienie zmierzono korzystając z podzielnicy, dla której wyznaczono w programie jej oś obrotu. Następnie dokonano pomiaru wgłębienia w czole tłoka (umieszczonego na podzielnicy) z 4 kierunków, co 90°. Uzyskane w ten sposób chmury punktów poddano usunięciu szumów i nieciągłości na ich granicach, a następnie dopasowywano automatycznie w programie Mesh3D poprzez ich zsunięcie o kąt obrotu. Po tym wykonano tzw. dopasowanie dokładne, korzystając z wbudowanego w program algorytmu minimalizacji błędu średnio-kwadratowego dopasowania chmur, którego wartość przedstawiana jest parametrem RMS. Udało się uzyskać wartość 0,07 mm, co należy uznać za zadowalające. Następnie chmury punktów wygładzono i uproszczono (zmniejszono ilość punktów). Widok połączonej chmury punktów czoła i zagłębienia tłoka uzyskanej w wyniku skanowania 3D pokazano na rys. 4.
160