8002824213

I szumów leśnych słuchać i ku gwiazdom oko

Podnosić, kołującym srebrnie i wysoko.

Sympozjum 1928 r.

Oj wesoło i głośno poetycka brać w Milanówku się bawiła. Ale do czasu - znosili to sąsiedzi, prosili o cichsze zabawy, grozili, ale „sympozjony” nie za bardzo sobie brali prośby i groźby do serca. Powoli sąsiedzi przyzwyczajali się do wesołych letników oprócz jednej pani, która z żelazną konsekwencją nachodziła biesiadników,że ci, mając dosyć jej wizyt, spakowali się i wyjechali.

Czy Gałczyński jeszcze kiedykolwiek przyjechał jeszcze do Milanówka?, tego nie wiadomo. Wiadomo jednak, że Gałczyński powracał wspomnieniami do pobytu w Milanówku.

W latach 1946-1950 czytelnicy tygodnika „Przekrój’' co tydzień spoty kają się z bohaterami Teatrzyku ,. Zielona Gęś’", osiołkiem Porfirioncm, redakcyjny m psem Fafikiem. Alojzym Gżegżólką, czy Hermenegildą Kuciabińską.

Bohaterowie Dyskusji czy Córki zegarmistrza -miniatur dramatycznych Teatrzyku „Zielonej Gęsi” mieszkają w Milanówku lub z Milanówkiem uczuciowo są związani.

Ale powróćmy do życia Gałczyńskiego w Warszawie. Pisze, bawi się, odwiedza warszawskie kawiarnie.

W jednej z nich, sławnej „Ziemiańskiej „ujrzy piękną czarnooką dziewczynę, zakocha się w niej, z wzajemnością i wezmą ślub. Tą dziewczyną, wielką i jedyną prawdziwą miłością Gałczyńskiego jest Natalia Awalow córka księcia gruzińskiego - „Srebrna Natalia”, jak ją w swoich wierszach nazywał Zielony Konstanty.

Rozmowa liryczna, Już kocham cię tyle lat, to przepiękne erotyki bezgranicznie zakochanego poety.

W 1930 roku w soborze metropolitalnym Świętej Równej Apostołom Mar ii Magdaleny w Warszawie Natalia Awalow i Konstanty Ildefons Gałczyński ślubowali sobie miłość i wierność.

Aby utrzymać rodzinę Konstanty przyjmuję posadę attache w Berlinie. Po powrocie z placówki Gałczyńscy wyjeżdżają do Wilna, gdzie rodzi im się córka Kira.

Jednak nie zagrzeją długo miejsca, bo wi936 r. powracają do Warszawy.

Gałczyński staje się coraz bardziej znanym poetą, cieszy się szacunkiem i jest zakochany po uszy w swoich dwóch kobietach - dużej - żonie Natalii i malej - córeczce Kirze.

Szczęście nie trwa długo, wybucha II wojna światowa, Gałczy ński bierze udział w Kampanii Wrześniowej, dostaje się do niewoli radzieckiej, a Rosjanie przekazują go z innymi jeńcami Niemcom. Zostaje osadzony' w stalagu XI w Altergrabow, skąd śle do żony i córki listy-wiersze.

Tam właśnie powstają wiersze przepełnione tęsknotą i miłością - List jeńca. Dzika róża, Srebrna akacja.

Czuje się źle, nie ma żadnych wiadomości od najbliższych, nie wie czy żyją.

Gdy po upadku Powstania Warszawskiego przywiezieni zostająjeńcy - powstańcy, wśród nich szuka swojej Natalii. Nie wie, że Natalia przeby'wa wraz z córeczką w Krakowie.

Gałczyński po zakończeniu wojny stara się przedostać przez Francję i Belgię od kraju. Właśnie w Belgii nawiązuje bliską znajomość z Lucyną Walanowską, byłą więźniarką Ravensbruck. Poeta nie chce jednak pozostać na stałe za granicą. W 1946 r. udaje mu się powrócić do kraju, odnajduje w Krakowie sw^foje ukochane kobiety i nie wie, że Lucyna rodzi mu syna.

O tym, że Gałczyński miał syna, rodzina dowiedziała się dopiero w 1998 r. Kira spotkała się ze swoim przy rodnim bratem, Konstantym, 7 VI 1998 i jeździli po Krakowie „zaczarowaną’ dorożką. Także w 1998r zostały opublikowane w „Przekroju” zdjęcia L.Walanowskiej i jej

Gałczyński pracuje twórczo, bywa w Szczecinie Krakowie, Warszawie. Mimo wielkicm popularności i olbrzymią sympatii ze strony czytelników', okazywaną poecie podczas spotkań literackich, staje się obiektem ataków' niektórych członków' ZwJązku Literatów Polskich. W 1950 roku, na zjeździe ZLP, Adam Ważyk zarzuca publicznie Gałczyńskiemu drobnomieszczański charakter jego twórczości.

Gałczyński bardzo przeżywa te ataki, choruje na serce. Aby dojść do równowagi, wyjeżdża do leśniczówki Pranie nad jeziorem Nidzkim.

Tam, w ciszy i spokoju pisze poematy jak Niobe, Wit Stwosz, Pieśni i Kronikę olsztyńską.

Zakochuje się w „traw kołysaniu”, w „borach Olsztyńskich”, i marzy:

Starym borom damy nowe imię

Nowe ptaki znajdziemy i wodę

Posłuchamy, jak bije olbrzymie,

Zielone serce przyrody

Cztery lata pod rząd jeździ do swojej ukochanej leśniczówki, niestety 6 XI 1953 roku dopada go trzeci zawal serca i poeta umiera.

Pochowany zostaje na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Srebrna Natalia umiera w 2008 r. i spoczywa obok Zielonego Konstantego.

A Kira? Kira pisze książki o swoim kochanym ojcu, porządkuje poetycką spuściznę ojca, jeździ do leśniczówki Pranie, w której znajduje się muzeum K.I. Gałczyńskiego.

Elżbieta Przeździecka

Leśniczówka ir Praniu, Źródło: wikipedia