8002824236

♦ Elementami konsolidującymi systemy są: koncentracja kapitału, wspólna polityka ekonomiczna, polityka marketingowa wsparta z reguły własnymi elektronicznymi systemami rezerwacji o globalnym zasięgu.

Działające na rynkach światowych systemy trzeba podzielić na dwa rodzaje:

1.    Samodzielne firmy - grupy kapitałowe, zarządzające hotelami własnymi i innych podmiotów na zasadzie umów franchisingowych, umów o zarządzanie lub dzierżawę obiektu. Systemy z zasady prowadzą hotele kilku marek.

2.    Dobrowolne zrzeszenia niezależnych hoteli, podejmujące wspólne działanie na rzecz stowarzyszonych hoteli przede wszystkim w zakresie marketingu i rezerwacji miejsc noclegowych.

Struktury organizacyjne systemów

Na rynku międzynarodowych systemów hotelowych ma miejsce ostra walka konkurencyjna, prowadząca do pogłębienia koncentracji i globalizacji działalności gospodarczej. Koncentracja następuje w wielu formach: fuzji, przejęć, wykupów, restrukturyzacji systemów, zmian własnościowych¹.

Wykupywane są pojedyncze obiekty, grupy obiektów, a również całe systemy.

Koncentracja, nazywana też niekiedy integracją, ma charakter nie tylko koncentracji poziomej, to jest łączenia firm o profilu ściśle hotelarskim, ale i koncentracji pionowej, to jest łączenia firm o odmiennym profilu działania, szczególnie z biurami podróży, przewoźnikami, sieciami zakładów gastronomicznych².

Procesy koncentracji i globalizacji pozwalają MSH na ekspansję programową, to jest rozszerzanie zakresu usług i terytorialną - podejmowanie działalności w różnych regionach świata. Umożliwia to zdobycie przewagi konkurencyjnej, rozproszenie ryzyka³.

Przez wiele lat największe systemy miały siedzibę na terenie USA. W końcu XX wieku na listach 10 największych systemów pojawiły się również organizacje z innych krajów (Wielkiej Brytanii i Francji).

1

   Proces fuzji przedsiębiorstw omawia P. J. Szczepankowski, Fuzje i przejęcia, WN PWN, Warszawa 2000, s. 9.

2

   Koncentracja i globalizacja w gospodarce turystycznej znajduje obszerne omówienie w literaturze, por. M. i R. Łazarkowic, Gospodarka Turystyczna, WSE, Warszawa 2002, s. 243-255 i W. Alejziak, Turystyka..., s. 220-226, A. Konieczna-Domańska: Biura..., s. 134, B. Walas, Strategia turoperatorów europejskich. Rynek Turystyczny, nr 8 z 2000, s. 16-17, T. Knowles, Zarządzanie..., s. 86-121, A. Rapacz (red.), Przedsiębiorstwo..., s. 9.

3

   Na wagę problemu rozproszenia ryzyka zwraca uwagę M. Strużycki (red.), Podstawy zarządzania przedsiębiorstwem, SGH, Warszawa 1998, s. 192-193.

14