8401850472

domości: 1. rzucenie na zakończenie zajęć kilku pytań sprawdzających bez wpisywania noty do indeksu, 2. kolokwium z wpisaniem noty do indeksu, 3. opracowanie pisemnego zestawienia bibliograficznego, 4. przeprowadzenie dyskusji. Oddział Informacji Naukowej Biblioteki AGH przyjął jako formę sprawdzającą — opracowanie krótkiego pisemnego zestawienia bibliograficznego. Każdy ze studentów otrzymuje kartkę z tematem i na niej wpisuje kilka (przynajmniej 6) pozycji z różnych źródeł informacji dotyczących poszukiwanego zagadnienia. Przed zakończeniem ćwiczeń bibliotekarz sprawdza, czy wybrane przez studenta pozycje zawierają pełny opis bibliograficzny, czy rozwiązano skróty tytułów czasopism i znaleziono w katalogach centralnych biblioteki, które posiadają te czasopisma. Konieczność wykazania się przed bibliotekarzem, a przede wszystkim przed asystentem, swoim zestawieniem bibliograficznym dała dobre wyniki.

Niektórzy studenci nie zdają sobie sprawy, jakie korzyści mogą im przynieść zajęcia w bibliotece i nie traktują ich zbyt poważnie. Dopiero gdy stają bezradni przed katalogiem rzeczowym lub kiedy otrzymują temat pracy magisterskiej i trzeba przystąpić do zebrania literatury, wówczas zaczynają doceniać przydatność wiadomości wyniesionych z Oddziału Informacji. Prawie wszyscy studenci, którzy zostali przeszkoleni w Oddziale Informacji, stoją się stałymi użytkownikami Czytelni Informacyjnej, a często kierują do niej również kolegów, którzy nie uczestniczyli w wykładach. Nawiązany w czasie studiów kontakt z Oddziałem trwa często i wtedy, kiedy student zostaje inżynierem i korzysta z pomocy Biblioteki już jako pracownik przemysłu.

Nie można się spodziewać, że zajęcia prowadzone dla grup studentów uwolnią pracowników Oddziału Informacji od indywidualnej pomocy stosowanej w codziennej pracy informacyjnej. Nie mniej na pewno odciążą nieco pracowników od stałego powtarzania każdemu czytelnikowi z osobna pewnych utartych sformułowań dotyczących np. poszczególnych elementów karty dokumentacyjnej, czy informowania o podstawowych bibliografiach z danej dziedziny wiedzy.

Inną korzyścią płynącą z prowadzenia zajęć jest niewątpliwie propaganda pracy informacyjnej. Wielu studentów nie orientuje się, na czym polega praca Oddziału Informacji i wobec tego nie korzysta z jego pomocy. Wkład naszej pracy w uporządkowywanie np. kartoteki dokumentacyjnej CIINTE, czy sporządzanie szeregu pracochłonnych kartotek i zestawień, dopiero z biegiem czasu i przez powiększanie się grona przeszkolonych użytkowników staje się coraz bardziej opłacalny. Toteż nauczenie studentów korzystania z warsztatu pracy informacyjnej daje pracownikom Oddziału Informacji poczucie wartości ich pracy, a czytelnicy odnoszą coraz więcej korzyści. Proces ten musi trwać latami, aby ugruntować zaufanie użytkowników do pomocy, jaką im daje Biblioteka. Przez cały czas trzeba ulepszać warsztat i korzystać z narastających doświadczeń, co oczywiście wymaga od pracowników informacji odpowiednich wysiłków i znacznego wkładu pracy.

MARIA GUTRY Ministerstwo Kultury i Sztuki Warszawa

W TROSCE O POZIOM CZYTELNICTWA DZIECIĘCEGO

W ZWIĄZKU RADZIECKIM

Zagadnienia organizacji czytelnictwa dziecięcego w Związku Radzieckim były kilkakrotnie poruszane na łamach polskich czasopism bibliotekarskich. Życie idzie szybkim tempem, niesie zmiany organizacyjne, nowe pomysły metodyczne oraz ciekawe ulepszenia techniczne. Chciałabym omówić sprawy, które uzupełniają poprzednie artykuły.

Dla lepszego zrozumienia posunięć organizacyjnych w tej dziedzinie należy przypomnieć, że w Związku Radzieckim biblioteki dla dzieci przeznaczone dla czytelników od lat 7 do 14 (ostatni rok przedszkola i pełna szkcła podstawowa do

341