8473659632

143

Recenzje i noty recenzyjne

cuskich. Autorka od wielu lat jest czynną dziennikarką, a także piastuje stanowiska kierownicze w instytucjach medialnych. Obecnie jest dyrektorem programowym telewizyjnego kanału parlamentarnego Public Senat. Od kilku lal wykłada przedmioty związane z mediami na Sciences-Po w Paryżu.

Książka Mireille Thibault liczy 250 stron i składa się z siedmiu rozdziałów, z których każdy jest poświęcony innemu aspektowi rynku medialnego. Ukazała się w 2005 roku nakładem wydawnictwa Ellipse - znanego paryskiego wydawcy publikacji akademickich.

Praca jest poświęcona charakterystyce poszczególnych instytucji medialnych, głównie pod kątem ekonomicznym i prawnym. Tego, czego na pierwszy rzut oka najbardziej brakuje w publikacji, to rysu historycznego, bez którego trudno zrozumieć media we Francji, zwłaszcza w okresie powojennym.

Pieiwsze trzy rozdziały dotyczą kolejno prasy, radia i telewizji we Francji. W każdym z nich autorka stara się zwrócić uwagę czytelnika na zmiany zachodzące w strukturach własnościowych w tych trzech segmentach rynku. Omawia podstawowe przyczyny załamania się koniunktury na rynku codziennej prasy drukowanej. Gazety, które we Francji tradycyjnie nie cieszyły się dużą popularnością, systematycznie notują spadki nakładów. Dodatkowo, mniej więcej od początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku telewizja, a później także Internet i gazety bezpłatne zaczęły systematycznie odbierać odbiorców gazetom codziennym. Przyczyn kryzysu na rynku mediów drukowanych autorka upatruje w zmniejszaniu się udziału prenumeraty w sprzedaży, a także we wzroście cen prasy.

Magazyny, w przeciwieństwie do prasy codziennej, cieszą się dużą popularnością wśród mieszkańców Francji. Są one dla medioznawców - obok radia i telewizji - jednym z bardziej interesujących obszarów badawczych^{1 2}, czemu autorka daje wyraz w pracy.

W przeciwieństwie do prasy drukowanej, media audiowizualne mają we Francji dość stabilną pozycję rynkową. Rozwijają się w dwóch formach własności: publicznej i prywatnej. Francuskie radio publiczne zajmuje niewielką część rynku^-1, charakteryzuje się natomiast - co podkreśla autorka - wysokim poziomem jakości swoich programów.

Główne udziały w rynku mają radiostacje prywatne, takie jak RTL Group, Europę 1, NRJ, które wykupiły mniejsze prywatne stacje radiowe, a po przyłączeniu zunifikowały programy, zmniejszając ich różnorodność. W praktyce oznacza to wspólne serwisy informacyjne oraz dyktat słuchalności w polityce programowej, czyli zabieganie o najbardziej masowego odbiorcę.

1

F. Balie, Media et societes, Monlchrestien, Paris 2005.

2

Francja ma bardzo bogaty rynek magazynów, w szczególności pod względem różnorodności tytułów, a także ich stabilnej pozycji na rynku.

Posiada 2600 częstotliwości, jednak daje to dopiero 3. miejsce na rynku grup nadawców radiowych we Francji.