8482348715

największą grupę czytelników i rozpoznanie naszej formy opisu jako oznaki akceptacji zasad funkcjonowania danej wspólnoty (naukowej);

Podstawowe elementy każdego opisu to:

-    autor,

-    tytuł,

-    miejsce wydania lub instytucja sprawcza (odpowiedzialna za wydanie

tekstu),

-    rok wydania.

W zależności od typu tekstu pojawiają się także inne elementy - np.:

-    redaktor (przy pracach zbiorowych),

-    tytuł czasopisma lub serii wydawniczej,

-    numery stron - w wypadku artykułu stanowiącego część większej całości (pracy zbiorowej, czasopisma).

W nauce polskiej przyjęte jest, że tytuły książek, rozdziałów w książkach i artykułów w czasopismach lub pracach zbiorowych piszemy kursywą, natomiast tytuły czasopism piszemy czcionką prostą i umieszczamy w cudzysłowie.

Jeżeli publikacja zbiorowa lub artykuł w czasopiśmie jest w języku obcym przy jego opisie można albo zachować pisownię oryginału lub - co jest lepszym rozwiązaniem ze względu na jednolitość opisów - dostosować terminologię do wzorca opisu bibliograficznego w języku polskim. Stąd angielskie skróty „Ed.” lub „Eds.” (editor, editors) zastępujemy polskim skrótem „red.” pisanym małą literą; „In” przez „(w:)”, „pp.” przez „s.”, „vol.” polskim skrótem „t.” (tom). Analogiczne słowa tłumaczymy na język polski również przy publikacjach w innych językach.

W nauce zachodniej inaczej stosuje się również kursywę i cudzysłów w opisie bibliograficznym. Charakterystyczne jest zwłaszcza stosowanie druku prostego i cudzysłowu do wszystkich tekstów, które są w obrębie innych tekstów - chodzi tu zwłaszcza o tytuły artykułów publikowanych w czasopismach i pracach zbiorowych. Z