2.1.2 Połączenie śrubowe z śrubami napiętymi wstępnie i obciążonymi siłą osiową
Całkowite obciążenie śruby zależy od odkształceń śruby oraz elementów łączonych.
gdzie:
Qw - napięcie wstępne, [N]
Qp - obciążenie robocze, [N]
ck - sztywność elementów ściskanych, [N/m]
cs - sztywność śruby, [N/m]
QC=QW + Qp—i—
l + ^Ł
cs
(2)
a) Wyznaczenie sztywności elementów ściskanych i śruby
Wyznaczenie sztywności elementów złącza jest jednym z etapów konstruowania połączenia. Zależność (3) przedstawia ogólny wzór na sztywność.
EA
L
(3)
gdzie:
E - moduł Young’a, [MPa]
A - pole przekroju poprzecznego, [mm2]
L - długość elementu (wymiar elementu wzdłuż działania siły), [mm]
W przypadku złącza śrubowego wyznacza się sztywności poszczególnych jego elementów (bierzemy pod uwagę te elementu na które działa obciążenie robocze - tzn. rozciągana cześć śruby i ściskana część blach). W przypadku śruby dzieli się ją na dwie części - gwintowaną i niegwintowaną. Dla każdej części śruby wyznacza się oddzielnie sztywność. W kolejnym kroku wyznacza się sztywności zastępcze. Sztywność zastępczą można wyznaczyć na podstawie podatności zastępczej opisanej wzorem (4).
c
y—
UEr
(4)
Stąd podatność zastępczą śruby można wyznaczyć (patrz rys.la): 1 _ L, L2 Cs~ Es-A,+ Es- A2
gdzie:
n -d2
4
oraz A^ =
n-d2
4
dr- średnica rdzenia śruby, [mm]
d- średnica śruby w części niegwintowanej, [mm]
Es - moduł Younga tworzywa śruby, [MPa]
(5)