8729580619

3.

OPIS TECHNICZNY

3.1    Ogólne zasady Podział na strefy pożarowe wraz z wyznaczeniem tras i kierunków ewakuacji

3.1.1    Podział na strefy pożarowe.

Powierzchnia analizowanego budynku przekracza maksymalną powierzchnię strefy pożarowej odpowiadającej klasyfikacji budynku. W związku z powyższym należy podzielić obiekt na więcej stref pożarowych.

Po przeprowadzeniu analizy zaproponowano podział budynku na strefy pożarowe „w pionie”. Szczegółowy zakres i klasyfikacja stref pożarowych w budynku został przedstawiony w części graficznej na planszach A-ppoż 1.1-1.7. Zestawienie tabelaryczne stref pożarowych wraz z podstawowymi informacjami dot. klasyfikacji pożarowej obiektu zostały przedstawione na planszy A-ppoż 1.0.

Niniejsza analiza uwzględnia udostępnione przez Inwestora dokumentacje projektowe przeprowadzonych w ostatnim czasie i aktualnie przeprowadzanych prac na terenie budynku A-O oraz dodatkowe inwentaryzacje, w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia prac leżących w zakresie opracowania.

3.1.2    Klasyfikacja pionowych dróg ewakuacji w budynku:

Kluczowym uwarunkowaniem służącym do zaplanowania podziału budynku jest sklasyfikowanie pionowych dróg komunikacyjnych, które żeby mogły pełnić funkcje ewakuacyjne w budynku średniowysokim, jakim jest A-O, muszą być wydzielone pożarowo.

Jako klasyczne ewakuacyjne klatki schodowe, które przy stosunkowo małej ingerencji w historyczną wartość obiektu można wydzielić pożarowo, należy traktować tylko klatki (oznaczenia KL1, KL2) w obu skrzydłach budynku z wyjściami na zewnątrz budynku. Zatem odległość pomiędzy w/w klatkami schodowymi nie spełnia maksymalnych odległości dróg dojść ewakuacyjnych. W związku z powyższym podział na strefy „w pionie” skraca te długości umożliwiając kierowanie ewakuacji ze skrzydeł budynku do jednej z klatek ewakuacyjnych i w drugą stronę do oddzielnej strefy pożarowej. Przy ewakuacji ze środkowej części budynku najkrótsze drogi ewakuacji prowadzą w dwóch kierunkach, do obu stref pożarowych w skrzydłach budynku. Takie rozwiązanie wymaga zastosowania ewakuacji stopniowej. W pierwszej kolejności należy przeprowadzać ewakuację strefy zagrożonej.

Główny hol z reprezentacyjną klatką schodową zakwalifikowany została jako „przekryty dziedziniec wewnętrzny". Analiza możliwości zakwalifikowania głównej klatki schodowej jako klatki ewakuacyjnej wykazała:

-    konieczność zastosowania szeregu dodatkowych wydzieleń pożarowych w tej części budynku (wymiana wszystkich drzwi prowadzących do holu na przeciwpożarowe; wydzielenie szybów windowych, których nie dałoby się zamknąć w obrębie samej klatki),

-    konieczność zmiany sposobu użytkowania holu na wyłącznie funkcję komunikacyjną (m.in. likwidacja szatni i sklepu) z rygorem dotyczącym ograniczeń w możliwości stosowania wszelkich materiałów na klatce ewakuacyjnej lub zamiennie konieczność zastosowania wtórnych wydzieleń pożarowych pomieszczeń w obrębie istniejącego holu;

-    znaczne wydłużenie dróg ewakuacyjnych związane z koniecznością kierowania osób klatką bezpośrednio na zewnątrz obiektu, zamiast możliwości kierowania w stronę oddzielnych stref pożarowych, co kilkakrotnie skraca długości tras ewakuacji (przy zagrożeniu powstałym w środkowej części budynku) i wpływa wyraźnie na poprawę bezpieczeństwa. Teoretyczna długość trasy dojścia ewakuacyjnego (przy tylko jednym kierunku dojścia) z pomieszczeń znajdujących się na ostatniej kondygnacji, do wyjścia na zewnątrz budynku taką klatką ewakuacyjną wynosiłaby ok. 120m.

-    wprowadzenie w/w zabiegów, w celu wydzielenia pożarowego głównej klatki wymagałyby znacznych ingerencji w istniejącą historyczną tkankę obiektu.

-    konieczność zastosowania urządzeń zapobiegających zadymieniu lub służących do usuwania dymu. (Podobny warunek jednak jest konieczny do spełnienia również w przypadku „przekrytego dziedzińca wewnętrznego", w którym należy zastosować rozwiązania techniczno-budowlane zabezpieczające przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych.)