8796960289

69

a następnie według wzoru (80) obliczana jest sucha masa. Ważną procedurą w symulowanym modelu jest wprowadzenie pomierzonych wartości LAI, a więc może zostać wykorzystana metoda oszacowania wielkości LAI na podstawie danych teledetekcyjnych. Proponuję więc zastosowanie wzoru (71) do wprowadzenia wartości LAI dla konkretnego dnia obserwacji satelitarnej. Wówczas cała procedura obliczania odbywa się od nowa tak, aby obliczona linia przebiegu LAI dopasowała się do tej wartości. Im więcej obserwacji satelitarnych w ciągu okresu wegetacji, tym lepiej.

M. S. Moran i in. (1994) wprowadzają do modelu dwa submodele: pierwszy dotyczący warunków wilgotnościowych gleby, drugi wzrostu roślin. Submodele operują sekwencjami symulując warunki ewapotranspiracji, wilgotności gleby, gęstości roślin i produkcji biomasy. Ważne jest określenie warunków początkowych dotyczących wilgotności gleby, w czym dużą rolę mogą odegrać obserwacje satelitarne. Wartość ewapotranspiracji potencjalnej została obliczona ze średniej dziennej temperatury powietrza, temperatury punktu rosy, średniej prędkości wiatru i dziennej radiacji według równania przedstawionego przez van Bavela (1966). Symulowana wielkość LAI oparta została na wskaźniku wilgotności jako stosunek ewapotranspiracji do ewapotranspiracji potencjalnej. Model wprowadza obliczenia dla każdego dnia wegetacji. Drugi submodel jest podobny do opisywanego przez S. J. Maasa (1988), gdzie przyrost biomasy AB został obliczony

AB = APAR [ef(Ta)].    (80)

Tego typu modele opisywane są w literaturze światowej. Bazują one na danych meteorologicznych. Dane pochodzące z pomiarów LAI służą do doskonalenia tych modeli, wprowadzając informacje o samych roślinach, jak znormalizowany indeks zieleni, oraz o warunkach glebowo-roślinnych, poprzez wielkość ewapotranspiracji. Informacja o wilgotności gleby w naszym wypadku wyprowadzona jest równaniem (55), wartość LAI oprócz wskaźnika NDVI zawiera również informacje o wilgotności w postaci indeksu (H/E) (ryc.22). W IGiK-OPOLIS znajduje się program obliczenia biomasy według modelu przedstawionego przez Maasa. Model ten jest w trakcie weryfikacji i obliczeń na podstawie polowych pomiarów LAI.

Większość cytowanych w literaturze modeli (niektóre z nich zostały przedstawione powyżej) określa absorpcję energii biorącej udział w fotosyntezie (tzw. Absorbed Photosynthetically Active Radiation - APAR). Promieniowanie zużyte na fotosyntezę (tzw. PAR) dotyczy tylko zakresu fal 400-700 nm, w którym promieniowanie jest silnie absorbowane przez chlorofil, aby wytworzyć masę zieloną. Wielu autorów, jak K. P. Galio i in. (1985), C. F. Green (1987) i S. D. Prince (1991), przedstawiło związek biomasy oraz absorbowanej wielkości PAR (APAR).

Wielkość promieniowania odbitego przez rośliny i ich zdolność do absorpcji promieniowania (frakcja PAR absorbowana przez rośliny) zależą od tych samych czynników, jak: zwartość roślin, LAI, własności optyczne liści, kąt padania promieni słonecznych itd. Zarówno absorpcja promieniowania w zakresie PAR (e), jak również odbicie promieniowania widzialnego są ze sobą ściśle związane i dlatego o wielkości absorpcji można dedukować z wielkości odbicia (Begue 1993). Autorka ta przedstawia badania nad związkiem pomiędzy i NDVI dla roślin. Najlepsza liniowa zależ-