8812711322

Rozdział 2

Rys. 2.9. Schemat i model miniaturowy żeliwiaka z zimnym dmuchem [44, ETSU, 1993], [237, HUT, 2003]

W celu zmniejszenia emisji CO i zwiększenia sprawności cieplnej żeliwiaka rozważa się stosowanie w żeliwiakach podgrzanego dmuchu (patrz rozdz. 4.5.2). Jednak dla odlewni średniej wielkości o produkcyjności poniżej 2000 ton dobrych odlewów miesięcznie trudno jest uzasadnić stosowanie żeliwiaków tego rodzaju ze względu na jego duże koszty inwestycyjne. Stosowanie żeliwiaków z gorącym dmuchem jest, ze względu na koszty operacyjne, ograniczone do systemów ciągłego wytapiania żeliwa. Żeliwiaki z zimnym dmuchem są preferowane przy specjalnych rodzajach produkcji (odlewy emaliowane, odlewy części artykułów gospodarstwa domowego, systemów grzewczych, przeciwciężary). Dla tego rodzaju odlewów żeliwiaki z zimnym dmuchem są szczególnie rozpowszechnione w uprzemysłowionych krajach zachodniej Europy.

[44, ETSU, 1993], [156, Godinot, 2001], [202, TWG, 2002]

2.4.1.1.2 Obsługa techniczna

Cechą żeliwiaka jest to, że materiał wykładziny ogniotrwałej (mieszanina kwarcu i gliny) pieca w strefach topienia i spalania wytrzymuje tylko jeden wytop. Wysoka temperatura i obecność żużla powoduje chemiczne i mechaniczne zużycie wykładziny, której materiał przechodzi do żużla. Dlatego żeliwiaki są zwykle instalowane parami. Podczas gdy w jednym piecu odbywa się wytop, w drugim jest odnawiana wykładzina. [110, Yito, 2001] 2.4.1.1.3 Zalety:

Kużnictwo i przemysł odlewniczy 22