8812711323

Rozdział 2

koszt inwestycji wynosi 125 000 - 150 000 EUR na tonę ciekłego żeliwa na godzinę, włączając w to instalację odpylającą;

istnieje możliwość stosowania taniego złomu dzięki operacjom rafinacji i nawęglania;

zadawalająca sprawność cieplna pieca, jeżeli wykorzystane są właściwe sposoby. 2.4.1.1.4 Wady:

proces produkcyjny nie jest stabilny;

utrudnione zarządzanie porodukcją wskutek powolności układu; kosztowny wsad zawierający surówkę i ograniczoną ilość złomu stalowego; brak możliwości szybkiej zmiany wytapianego rodzaju żeliwa; znaczne nasiarczanie żeliwa w piecu;

zanieczyszczenie środowiska pyłem, żużlem i materiałem zużytej wykładziny; konieczność instalowania kosztownych urządzeń odpylającycj ze względu na znaczną ilość gazów odlotowych.

[110, Vito, 2001]

2.4.1.2 Żeliwiak z gorącym dmuchem 2.4.1.2.1 Opis

W celu zwiększenia sprawności cieplnej żeliwiaka można podgrzewać powietrze doprowadzane do żeliwiaka. Ta zasada jest raealizowana w żeliwiaku z gorącym dmuchem (ŻGD).

Zalety żeliwiaków takiego rodzaju są następujące zmniejszone użycie koksu wsadowego, podwyższona temperatura przegrzania żeliwa, zwi ększona wydaj ność, zmniejszony stopień nasiarczania żeliwa, zmniejszony zgar pierwiastków żeliwa,

zwiększony stopień nawęglania żeliwa, a tym samym zwiększona możliwość zamiany surówki na złom stalowy we wsadzie.

Należy zaznaczyć że nie wszystkie wymienione zalety mogą być osiągane równocześnie; np zwiększenie udziału złomu stalowego we wsadzie może wymagać zwiększenia zużycia koksu wsadowego w celu nawęglenia, a to z kolei spowoduje zmniejszenie wydajności żeliwiaka i zwiększenie stopnia nasiarczenia żeliwa.

Znane są dwie metody podgrzewania dmuchu:

Podgrzewanie rekuperacyjne: polega to na wymianie ciepła resztkowego („ukrytego”) żeliwiakowych gazów odlotowych z powietrzem dmuchu. Gazy odlotowe są gromadzone w górnej części szybu, mieszane z dostateczną ilością powietrza, a następnie zawarty w nich CO gazów zostaje dopalony na CO2. Dopalone gazy są doprowadzane do rekuperatora, gdzie ich ciepło zostaje przekazane powietrzu dmuchu. Temperatura podgrzanego dmuchu zwykle wynosi 500 do 600°C. Powyżej tego zakresu temperatury pojawiają się problemy związane ze spiekaniem się pyłu żeliwiakowego zawartego w gazie odlotowym. Podgrzewanie zewnętrzne: w tym przypadku powietrze dmuchu jest podgrzewane zewnętrznym źródłem ciepła, np. ciepłem spalin odpowiedniego palnika, opornikiem elektrycznym lub łukiem plazmowym.

Kużnictwo i przemysł odlewniczy 23