8812711861

4.3. Materiały do wykonywania robót murarskich

4.3.1. Materiał nauczania

Do podstawowych materiałów wykorzystywanych w robotach murarskich należą:

a)    drobnowymiarowe elementy ścienne i stropowe - cegły, pustaki i bloczki,

b)    zaprawy budowlane.

Drobnowymiarowe elementy ścienne

Wygląd oraz zastosowanie drobnowymiarowych elementów murarskich zależy od rodzaju materiału, z jakiego zostały wykonane, wymiarów, typów, grup i klas.

Do produkcji takich elementów wykorzystuje się gliny wypalane w wysokich temperaturach (ceramikę), zaprawę wapienno - piaskową (silikaty), betony zwykłe i lekkie oraz zaczyny i zaprawy gipsowe.

Wytrzymałość na ściskanie, podaną w MPa określa klasa elementu - cegły najczęściej posiadają klasę 3,5, 5, 7,5, 10, 15 i 25.

Cegły ceramiczne mają kształt prostopadłościenny o podstawowych wymiarach: długość -1, szerokość - b i wysokość - h. Wymiary mogą być tradycyjne, gdzie długość cegły pojedynczej wynosi 250 mm, szerokość 120 mm i wysokość 65 mm (zwiększana 2 lub 3 razy +10 mm na spoiny) a także modularne, w których wymiary wynoszą 88 mm, 188 mm lub 288 mm (wraz ze spoiną odpowiadają wymiarowi 100 mm lub jego wielokrotności). Z cegieł o wymiarach tradycyjnych wykonuje się ściany samodzielne, cegły modularne nadają się do współpracy z pustakami modularnymi.

Cegły ceramiczne w zależności od temperatury ich wypalania mogą mieć strukturę porowatą lub spieczoną. W drugim przypadku charakteryzują się one wyższą wytrzymałością na ściskanie, niższą nasiąkliwością oraz większą odpornością na działanie czynników atmosferycznych, w związku z tym stosuje się je w miejscach, gdzie wymagana jest duża nośność muru, duża trwałość i odporność na zawilgocenie oraz kwasy i zasady (cegły klinkierowe).

Cegły w zależności od dokładności ich wykonania produkowane sąjako:

—    zwykłe (Z) - przeznaczone do wykonania murów wymagających tynkowania,

—    licowe (L)    - wykonane dokładniej, zazwyczaj o większej wytrzymałości

i mrozoodporności nie wymagające tynkowania; stosowane są do licowania ścian i obmurowywania różnych obiektów i urządzeń.

W zależności od wielkości otworów i drążeń cegły mogą należeć do jednego z czterech typów:

—    bez otworów (B) - do wykonywania fundamentów i innych podziemnych części budynku oraz murów narażonych na zawilgocenie i działanie mrozu,

—    pełne (P) - dopuszcza się w nich do 10% drążeń powierzchni podstawy; stosowane są do wykonywania ścian zewnętrznych i wewnętrznych, w tym również fundamentowych,

—    drążone (D) - powierzchnia drążeń wynosi od 10% do 40% powierzchni podstawy, ściana wykonana z takich elementów jest lżejsza, nie powinno się jednak stosować ich w miejscach narażonych na wilgoć gruntową, a więc poniżej 50 cm ponad poziom gruntu,

—    szczelinowe (S) - powierzchnia drążeń w tych wyrobach przekracza 40% powierzchni podstawy. Drążenia rozmieszczone są w równoległych rzędach, prostopadle do powierzchni podstawy. Wyjątkiem od tej reguły są cegły dziurawki, w których drążenia przebiegają równolegle do powierzchni podstawy. Cegły szczelinowe stosuje się w celu zmniejszenia masy ściany oraz zwiększenia jej izolacyjności cieplnej. Ograniczenia stosowania są takie same jak dla cegieł typu D.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15