8851686335

zarządczych, rozpoznawania emocji i empatii (Tenbergen i in., 2015). Badania wskazują na to, że możliwe jest wyróżnienie cech biologicznych oraz psychologicznych, które wyróżniają osoby z zaburzeniem pedofilnym. Utrudnieniem metodologicznym dotyczącym badania tej grupy osób jest różny wiek osób badanych, różny poziom wykształcenia, inteligencji oraz historia kryminalna. Wydaje się, że badania nad cechami biologicznymi osób z zaburzeniem pedofilnym przynoszą bardziej jednoznaczne wyniki, w porównaniu do badań psychologicznych.

4. Podział ciała migdałowatego ze względu na strukturę i funkcję - przegląd badań Krzysztof Bielski

Instytut Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN Współautorzy: dr Marcel Falkiewicz, Emilia Kolada, dr hab. Iwona Szatkowska

Ciało migdałowate (CM) jest strukturą układu limbicznego zaangażowaną w takie procesy jak przetwarzanie emocji, warunkowanie strachu, czy uczenie się w oparciu o nagrodę. CM nie jest jednak strukturą homogenną anatomicznie i funkcjonalnie. Najpopularniejszy podział, oparty na strukturze cytoarchitektonicznej, wyróżnia trzy główne części CM: podstawno-boczną (basolateral), centralno-przyśrodkową (centromedial) oraz korową (superficial) [1,2]. W oparciu o ten podział, u ludzi badana jest funkcjonalna specjalizacja każdej z części za pomocą technik rezonansu magnetycznego (MRI) np. poprzez badanie synchronizacji sygnału BOLD [3]. Jednakże morfologia i położenie poszczególnych części CM różni się między osobami. Struktura mikroskopowa CM nie jest widoczna na standardowych obrazach MRI, nie możemy więc na ich podstawie określić dokładnego położenia poszczególnych części CM. Trudno również wskazać, w jakim stopniu podział na podstawie struktury koresponduje z funkcjonalną specjalizacją. Z tego względu prowadzone są badania, których celem jest podział CM oparty na: (1) połączeniach aksonalnych określanych za pomocą traktografii [4], (2) badaniach funkcjonalnych połączeń wstanie spoczynku [5] oraz (3) mapowaniu aktywności CM wywołanej przez stymulację bodźcami [6,7], Za pomocą traktografii możliwy jest podział CM na podstawie połączeń strukturalnych. Badanie połączeń funkcjonalnych w stanie spoczynku pozwala na podział ze względu na charakter interakcji funkcjonalnych poszczególnych części CM z resztą mózgu. Trzecia z prezentowanych metod polega na wykorzystaniu stymulacji bodźcami, której celem jest wywołanie aktywności określonej części CM. W prezentacji zostaną przedstawione podstawowe charakterystyki każdego z podanych podejść oraz podsumowane wyniki dotychczasowych badań. Praca została wykonana w ramach realizacji grantu Narodowego Centrum Nauki nr 2014/15/B/HS6/03658.

5. Niedrgawkowy stan padaczkowy - wyzwanie diagnostyczno-terapeutyczne Tomasz Klepinowski

Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego; Koło naukowe przy Katedrze Neurologii CMUJ

Współautorzy: Patrycja Mołek, Gabriela Rusin

Niedrgawkowy stan padaczkowy to przedłużający się napad padaczkowy, który objawia się głównie jako zaburzenia stanu świadomości bez uogólnionych drgawek. Klinicznie może prezentować się jako splątanie, zaburzenia zachowania lub manifestacja ruchowa.

46-letnia kobieta została przyjęta na Oddział Neurologii z powodu splątania i ostrego nasilenia przewlekłego bólu głowy dzień wcześniej. W wywiadzie stwierdzono alkoholizm, napad padaczkowy wynikający z odstawienia alkoholu i padaczkę. W badaniu neurologicznym pacjentka była świadoma,

14