15
Ma pierś - w każdej porze Twoje, panno, loże;
Calaś urodziwa,
Śmiejąca, szczęśliwa.
Twoja, panno, zjawa Rajem mi się zdawa; Wszelka radość twoja To uciecha moja,
O. góro cnót dostojna!
Gdy we Izach twe oczy, Żałoba mnie mroczy: Bowiem twe niepokoje, To lamenty moje.
Gdybym tę pannę cudną, Żywą, nie marę złudną Miał ninie u siebie,
Tu, w mojej włości -Z tej ogromnej radości Chybabym ją - udusił!
Bądźże pocieszycielką.
Ma nauczycielko.
Gwiazdo wspaniała:
Skoroś mądra taka,
Nauczże prostaka, Dzieweczko udała.
Tyś w cnocie Katonem1,
W rozumie Platonem.
Królu Arystotelesie,
Gdybyś żył w tym czasie,
I ty byś ją wielbił!
Kanclerzu Ganifredzie2,
Tyś o wdziękach dziewczyny Pisał hymny strzeliste:
Ta piękniejsza zaiste.
Gdzież jest ninie moja Przepiękna dziewoja? Mieszka hen, w Krakowie, Helena się zowie.
O Krakowie, Sława tobie!
Twa pleć przedziwnie biała Blaskiem liliji pala.
tyś w cnocie Katonem - Kato Starszy, wzór starodawnej cnoty rzymskiej.
kanclerzu Ganifredzie - Godftyd z Vinsauf (XII/XIII w.), autor popularnego w średniow ieczu podręcznika pt. Poetria nova, wykładanego także na Uniwersytecie Kraków skiin. Podręcznik ten zawierał m.in. wzorowy opis niewieściej urody.