9358650934

jest obecność warstwy wody na powierzchni, która wykazuje się wysokim tłumieniem oraz zakłóca pomiar fazy, a więc i odległości.

c) Chropowatość i kształt obiektu mają również istotne znaczenie dla pomiarów optycznych. Powierzchnia o znacznej chropowatości rozprasza wiązkę lasera, a także utrudnia określenie wartości pomiaru punktowego. Należy pamiętać o tym, że pomiaru dokonuje się przez uśrednienie wartości z obszaru oświetlonego przez laser, a w związku z tym, duża chropowatość, przechodząca w falowanie powierzchni, może powodować zafałszowanie pomiaru. Skrajnym przykładem jest problem pomiaru krawędzi, które w wyniku uśredniania pomiarów w jej bezpośrednim sąsiedztwie zwykle zostają rejestrowane jako zaokrąglone.

Pomiarów dokonujemy z kierunku zbliżonego do prostopadłego (wpływ kąta pomiaru badany jest w osobnym procesie). Oceny wyników dokonujemy przez porównanie z modelem referencyjnym, uzyskanym na drodze skanowania ramieniem pomiarowym. Oczywiście ma to sens jedynie w przypadku porównania kształtu wybranego fragmentu eksponatu - ramię nie jest w stanie dostarczyć kompletnych danych dla obiektu wielkogabarytowego. Ocenie podlegają:

a)    kształt (dewiacje w stosunku do kształtu referencyjnego),

b)    czas pomiaru (s),

c)    kompletność pomiaru (ilość traconych punktów w %).

Wyniki są rejestrowane zgodnie ze schematem, który ilustruje Tabela 1.

	Materiał 1		Materiał 2		Materiał 3
	Suchy	Mokry	Suchy	Mokry	Suchy	Mokry
Tryb punktowy
odległość 1
kąt 1
kąt 2
kąt 3
odległość 2
kąt 1
kąt 2
kąt 3
odległość 3
kąt 1
kąt 2
kąt 3
Tryb skanowania
odległość 1

Tabela 1. Schemat rejestracji wyników pomiarów

Systematyczne pomiary dla celów porównawczych wykonywane są dla:

a)    2 trybów (lustrowy/bezlustrowy),

b)    5 typów materiałów,

c)    2 stanów powierzchni (suchy i mokry),

d)    4 kątów padania wiązki (90, 75, 60,45),

e)    12 odległości (od 2 do 50 m),

co w sumie skutkuje 480 przypadkami testowymi.

Dla przypadków, w których nie udało się uzyskać pomiaru, przetestowano przydatność stosowania różnych form dodatkowego pokrycia, mającego polepszyć własności optyczne powierzchni. Pokrycie takie musi być tanie, obojętne dla środowiska, łatwo usuwalne z eksponatu. W przypadku skanowania wykorzystywany jest często tlenek tytanu, jednak dla obiektów wielkogabarytowych jest to rozwiązanie zbyt kosztowne. Testy wykonano dla kilku rodzajów mąki, talku, a także pokrycia obiektu parą wodną i szronem.

14