I NARODOWA STRATEGIA SPÓJNOŚCI Cg CZ I E! 1*1 CZ E FUNDUSZ SPOŁECZNY ^
Nikt nie lubi wychodzić na głupka. Kiedy więc nauczyciel/nauczycielka zadaje pytanie: „Czy wszystko jest zrozumiałe?", uczniowie/uczennice zazwyczaj siedzą jak trusie, byle tylko nie zwrócić na siebie uwagi, nawet jeśli temat nie jest dla nich jasny.
Prostym sposobem na rozwiązanie tego problemu jest wręczenie każdemu uczniowi/każdej uczennicy czerwonej karty. Jeśli w dowolnym momencie lekcji uczeń/uczennica nie rozumie jakiegoś punktu, podnosi czerwoną kartkę do góry. Jest to dużo mniej stresujące, a nauczyciel/nauczycielka, który/która widzi w górze las czerwonych kartek, natychmiast otrzymuje sygnał, że może nadszedł czas ująć temat nieco inaczej!
Niektóre szkoły stosują nawet karty czerwone, pomarańczowe i zielone - przy czym pomarańczowy znaczy „nie jestem pewny", a zielony oczywiście „wszystko jasne". Inni znowu stosują mowę kciuka. Kciuk uniesiony do góry = rozumiem, kciuk skierowany na bok = nie mam pewności, kciuk do dołu = pogubiłem się!
Pomysł ten jest doskonałym rozwiązaniem również dlatego, że zawiera istotny element -daje uczniom/uczennicom poczucie pewnego rodzaju kontroli nad tym, co się dzieje w klasie. Mówi: „jesteśmy czynnymi uczestnikami/uczestniczkami, nie biernymi
odbiorcami/odbiorczyniami".
CLOSS
ConcfeTs wurtt 6t lam - tog ofT when Tyld to do so
Eattng and drtnltoig ara not aEowad 81 tha KT ctaaaro
Zachowanie dyscypliny należy do nauczyciela/nauczycieli, dlatego musi on/ona mieć wszystko pod kontrolą. Są jednak pewne aspekty w życiu klasy, w których uczniowie/uczennice mogą mieć swój udział.
Jeśli tuż na początku roku szkolnego przeprowadzisz rozmowę na temat zasad obowiązujących w klasie oraz zachowania, jakiego oczekujesz podczas lekcji -zaszczepiasz uczniom/uczennicom poczucie kontroli. Sam zobaczysz, jak będą się prześcigać w proponowaniu zasad, mogących sprawić, że ich klasa będzie bardziej produktywna - nie będą przeszkadzać, będą się nawzajem uciszać, by móc słuchać uważnie, będą oddawać zadania
19