9524124229

Budowa i funkcjonowanie narządu głosu

Rysunek 1.4 Przekrój pionowy krtani - widok od tytu (cyt. za G. Jastrzębowska 1998)

Mięśnie krtani dzielą się na zewnętrzne i wewnętrzne, a ich nazwy wywodzą się od nazw chrząstek, do których są przytwierdzone. Mięśnie nadgnykowe, podgnykowe oraz zwieracz dolny gardła to mięśnie, które przynależą do mięśni zewnętrznych. Natomiast w grupie mięśni wewnętrznych znajdują się mięsień pierścienno — nalewkowy tylny -rozwierający szparę głośni, mięśnie zwierające szparę głośni to jest mięsień pierścienno-nalewkowy boczny, tarczowo-nalewkowy, między-nalewkowy oraz grupa mięśni napinających fałdy głosowe - mięsień pierścienno - tarczowy, wewnętrzna część mięśnia tarczowo-nalewkowa-tego (B. Tarasiewicz 2006). Wewnątrz krtani, w jej środkowym fragmencie znajdują się dwie pary strun: struny rzekome i struny głosowe. W literaturze przedmiotu możemy znaleźć również określenia fałdy, więzadla (adekwatnie fałdy rzekome i fałdy głosowe itd ). Fałdy głosowe utworzone są przez mięśnie i w iązadła pokryte błoną śluzową. Wiązadła głosowe są to elastyczne pasemka tkanki łącznej, znajdujące się na brzegach fałdów głosowych. Przytwierdzone są z przodu do chrząstki tarczowej. Natomiast z tyłu przymocowane są do wyrostków głosowych chrząstek nalewkowych. Długość strun głosowych jest różna i wynosi 0,7cm u noworodka, 1,6-1,8 u kobiet i 2,0-2,4 u mężczyzn (M. Zaleska-Kręcicka 1998). Barwa głosu powstająca w krtani jest zróżnicowana w

Strona 11