9524124872

Modelowanie tarcia w endoprotezie stawu kolanowego 5

1 Wstęp

Endoprotezy pozwalają na zastąpienie chorego lub uszkodzonego stawu elementami wykonanymi przez człowieka. Podstawową funkcją endoprotezy jest przenoszenie obciążeń pomiędzy członami łańcucha biokinematycznego.

Jedną z podstawowych przyczyn niepowodzeń w implantacji endoprotez stawu kolanowego jest obluzowanie się implantu, często spowodowane infekcją wywołaną produktami zużycia elementów endoprotez, nieprawidłowym wszczepieniem lub nieprawidłową współpracą implantu z tkanką żywą. Ponadto po okresie kilkunastu lat niezbędne jest wymienienie wszczepionej endoprotezy na skutek jej zużycia. Poprawienie właściwości ślizgowych i odporności na zużycie endoprotez pozwoliłoby na znaczne zmniejszenie ilości powikłań i reimplantacji, oraz wydłużyło okres ich stosowania. Określenie sił wywołanych tarciem podczas eksploatacji endoprotezy pozwoli na poprawienie istniejących rozwiązań konstrukcyjnych sprawiając, że będą one bardziej dopasowane pod względem funkcjonalnym. Ze względu na nietypowy charakter ruchów, a także rodzaj styku oraz stosowane materiały, endoprotezy można zaliczyć do niekonwencjonalnych węzłów tarcia.

Obecnie brak jest dokładnego modelu mogącego określić, w jaki sposób i w jakim stopniu tarcie występujące w endoprotezie wpływa na biomechanikę leczonej kończyny, oraz na cały łańcuch biokinematyczny. Znajomość procesu tarcia w endoprotezie stawu kolanowego pozwoli na optymalizację konstrukcji implantu poprawiając jego funkcjonalność i niezawodność