Przedstawiciele filozofii i filozofia średniowiecza.




















 
 

Matura 2007
 

Motywy
literackie
 

Matura
ustna
 

Matura
pisemna
 

Powtórka z epok
 

Matura CD
 

Linki
 





WYPRACOWANIA

TEMATY MATURALNE


Antyk
Średniowiecze
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Młoda
Polska
Dwudziestolecie
Współczesność
Biologia
Geografia
Historia
Fizyka
Informatyka


język polski
Matura
pisemna
Matura
ustna
Motywy
literackie
Powtórka z epok
inne przedmioty
Matura z
fizyki
Matura z
matematyki
Matura z
geografii
Matura z
historii







Przedstawiciele filozofii i filozofia średniowiecza.
Augustynizm Św. Augustyn Aureliusz (354-430) to
największy autorytet średniowiecza aż do wystąpienia św.
Tomasza z Akwinu. Urodził się w małym mieście Tagasta w Afryce
Północnej, jako szesnastolatek wyruszył na studia do
Kartaginy. Później przyjechał do Rzymu i Mediolanu, a ostatnie
lata spędził jako biskup Hipony, miasta w pobliżu Kartaginy.
Początkowo był manichejczykiem (sekta religijna, typowa dla
późnego antyku, jej członkowie głosili na wpół religijną, na
wpół filozoficzną naukę o zbawieniu. Przyjmowali, że świat
podzielony jest na dobro i zło, światłość i ciemność, ducha i
materię. Duchem człowiek może wznieść się ponad świat
materialny i przygotować podstawy do zbawienia duszy). Później
skłonił się ku neoplatonizmowi (wszelkie istnienie ma boską
naturę). Nie dostrzegał żadnych ostrych przeciwieństw między
chrześcijaństwem a filozofia Platona. Np. twierdził, że zanim
Bóg stworzył świat, idee istniały już w jego umyśle. Przypisał
więc platońskie idee Bogu i w ten sposób uratował platońskie
wieczne idee. Wykazał jednak, że dla ludzkiego rozumu istnieją
granice poznania w kwestiach religijnych. Chrześcijaństwo to
takie boskie misterium, do którego zbliżyć się możemy jedynie
przez żarliwą wiarę. Jeśli jednak oddamy się Bogu, Bóg
"oświeci" naszą duszę i wówczas będziemy mogli osiągnąć
swoistą wiedzę nadprzyrodzoną Dokonał połączenia myśli Platona
z założeniami chrześcijaństwa (dualizm platoński) uznając, że
każda rzecz ma postać duchową - ideę i materialną - cień idei.
Człowiek w świecie posiada określone miejsce między bytami
wyższymi (aniołem) a niższymi (zwierzętami). Świadomość swego
nieokreślenia człowiek przypłacać miał poczuciem wewnętrznego
rozdarcia, nieustannym konfliktem pomiędzy cielesnością a
duchowością, pożądaniem dobra i zła jednocześnie.
Najważniejsze założenia jego filozofii to: - Bóg jest
najwyższym dobrem, bytem, czyli absolutem, dlatego powinien
być najważniejszym przedmiotem poznania; - aby poznać
Boga, trzeba najpierw poznać własną duszę, czyli "wejść do
swego wnętrza, w którym mieszka prawda" - nie rozum, ale
wola jest bliższa wiary, zatem Boga można poznać bardziej
przez wiarę niż przez rozum; - świat Boga jest dobry, ale
istnieje w nim zło, które nie jest tworem Boga, lecz dziełem
"wolnych stworzeń (człowieka)"; - istnieje absolutne
dobro, absolutnego zła nie ma; - człowiek czyni zło wtedy,
gdy odwraca się od dobra, czyli od Boga, natomiast przez
oddanie się Bogu dostępuje łaski i staje się dobry; -
konsekwencją Bożej dobroci jest zbawienie człowieka; szczęście
można osiągnąć jedynie poprzez poznawanie prawdy oraz dążenie
do Boga i zespolenie się z nim; Tomizm Tomasz
z Akwinu(1225 - 1274) teolog, który pragnął wybudować pomost
między filozofia Arystotelesa a teologią chrześcijańską
("schrystianizował" Arystotelesa). Uznał, że pomiędzy
filozofią - rozumem, a chrześcijaństwem - objawieniem nie ma
sprzeczności. Kładł nacisk na problemy etyki, która
stabilizowała ludzkie życie w społeczności ziemskiej i
normowała je wskazaniami cnót, głównie roztropności,
miarkującej pragnienie sławy i pożądań cielesnych. Służyło to
hierarchicznemu, stanowemu społeczeństwu średniowiecza.
Naruszenie układu ról społecznych zespolonych harmonijnym
współdziałaniem zapewniającym rozumny ład świta uważano za
grzech przeciw prawom boskim. Franciszkanizm
Św. Franciszek z Asyżu (1182-1226). W młodości skłony
był do zabawy i hulaszczego trybu życia, brał udział w wojnie
Asyżu z Perugia i rok spędził w niewoli. Popadł w chorobę,
która skłoniła go do refleksji nad sensem i celem życia Po
nieudanym zaciągu do wojska papieża Innocentego Iii szukał
samotności i znalazł ją w otoczeniu natury. Przebrany za
żebraka poznał życie biednych i chorych. Znieważony przez
ojca, który nie chciał pogodzić się z trybem życia syna,
zerwał z rodziną i wyrzekł się majątku Założył zakon i ułożył
dla niego w 1221 regułę. W 1224 otrzymał od Boga stygmaty. Już
po śmierci, w 1228 papież Grzegorz IX kanonizował go. Postawą
i życiem zapoczątkował nurt odnowy moralnej w czasach sporów i
wojen, głodu i zarazy. Niemały wpływ na jego życie wywarła
filozofia św. Augustyna i mistycyzm. Zapoczątkował wielki ruch
odnowy w świecie pełnym okrucieństwa. Stworzył program wiary
radosnej, prostej, płynącej z wszechogarniającej miłości do
ziemi i stworzenia, miłości przepełnionej ewangeliczna zasadą
miłosierdzia, ubóstwa i braterstwa. Głosił ideę
wszechogarniającej miłości do świata i wszelkiego stworzenia
bożego Zrezygnował z dziedzictwa, rozdał pieniądze, stworzył
wędrowny zakon. Był przeciwnikiem ascetyzmu umartwiającego
ciało, głosił kazania do ryb i ptaków. Stworzył wiarę radosną,
prosta, pełna harmonii wewnętrznej i miłości do przyrody Jego
czyny ukazane są w "Kwiatkach św. Franciszka". Ideały
głoszone przez św. Franciszka: - życie ludzkie nie
musi być ustawicznym, bolesnym oczekiwaniem na śmierć, ale
może być również afirmacją tego, co rodzi się z miłości i
dobroci serca; - sens ludzkiego istnienia tkwi w czynnej
miłości braterskiej oraz w chwaleniu boskiego Stwórcy i Ojca
jako jedynego dobra; - człowiek cierpię radość z obcowania
z przyrodą oraz z miłości do Boga i wszelkiego stworzenia;
- ubóstwo jest wyrazem miłości do bliźniego, miłość zaś
prowadzi do radości i doskonałości wewnętrznej, a doskonałość
wewnętrzna prowadzi do świętości; - ubóstwo uczy pokory i
współczucia innym; - ostatecznym szczęściem człowieka jest
śmierć. Św. Anzelm (1033 - 1109) - główny
przedstawiciel scholastyki, który nawiązywał do poglądów św.
Augustyna i głosił pogląd, że "chrześcijanin powinien przez
wiarę dojść do zrozumienia, a nie przez zrozumienie do wiary".
św. Bernard z Clairvaux (zm. 1274) wybitny przedstawiciel
mistyki, uznany za przywódcę duchowego Kościoła XII wieku.
Wysuwał ideały miłości, życia w pokorze, żarliwości uczuć
religijnych. Jego poglądy wpłynęły w wielkim stopniu na
piśmiennictwo religijne średniowiecza. Głosił, iż poznanie
prawd wiary dokonuje się nie poprzez rozumowanie, ale
kompletację i bogate życie wewnętrzne. "Wiedza dla wiedzy jest
haniebną ciekawością". św. Bonawentura (1221-74) -
franciszkanin, największy w Europie mistyk, wyznawca kierunku,
w którym do prawd wiary dochodzi się drogą kontemplacji,
rozmyślania Średniowiecze
- wypracowania

zobacz także
Matura
CD
Spis
uczelni
Pojęcia
Pisarze
Cytaty







Pozycjonowanie - Darmowe Programy - Serwetki - Windykacja Hotele Sopot | Ogrzewanie | Ogrody | Tanie Przeloty | Google Noclegi | Teksty | Bilety Autokarowe