9588048901

niezależnie rozwiązane dla każdego momentu z osobna. W zastosowaniu zbadano ewolucję momentów niesingletowej spinowej funkcji struktury protonu g\. Wyniki porównano z danymi eksperymentalnymi SMC.

W [H5] zastosowano równania ewolucji dla obciętych momentów do wyznaczenia funkcji gęstości partonów. Zbadano wpływ liczby parametrów i kształtu parametryzacji na dokładność metody. Zrekonstruowane funkcje porównano z wynikami dla spolaryzowanych kwarków walencyjnych w doświadczeniach HERMES i COMPASS. Przedstawiono także ogólne równanie ewolucji dla dwustronnie obciętych momentów Mellina.

W pracy [H6] podano szczegółowe wyprowadzenie postaci równania ewolucji dwustronnie obciętych momentów Mellina. Znaleziono również użyteczne związki pomiędzy obciętymi i nieobciętymi momentami. Przedstawiono interesujące wyniki dla funkcji g%, wynikające z podejścia obciętych momentów, a mianowicie uogólnioną wersję związku Wandzury-Wilczka oraz nowe reguły sum. Wyprowadzono równanie ewolucji dla części twist-2 niesingletowej funkcji struktury <?2 i rozwiązano je numerycznie dla różnych parametryzacji funkcji g\ i różnych wartości skali Q². Przedyskutowano możliwość oszacowania przyczynków wyższego twistu.

W pracy [H7] za pomocą podejścia obciętych momentów zbadano przyczynki do reguły sum Bjorkena. Przedstawiono ewolucyjną zależność tych przyczynków od punktu obcięcia ero, skali Q² oraz wejściowej parametryzacji rozkładu kwarków. Otrzymane przewidywania teoretyczne porównano z danymi doświadczalnymi HERMES oraz COMPASS. Przedstawiono także możliwe zastosowania podejścia obciętych momentów w przyszłych analizach QCD.

[H8] zawiera cenne uogólnienie równań ewolucji obciętych momentów partonowych funkcji rozkładu. Pokazano, że uogólnione obcięte momenty gCMM, otrzymane zarówno przez wielokrotne całkowanie, jak i różniczkowanie pierwotnej funkcji rozkładu partonów, również spełniają równania DGLAP z odpowiednio przetransformowanym jądrem ewolucji P(z). Wykazano również istnienie podobnych związków dla funkcji struktury nukleonu. Zaproponowano odpowiednie klasy uogólnionych obciętych momentów, przydatne w analizie danych eksperymentalnych w dostępnych zakresach zmiennych kinematycznych x oraz Q².

W pracy [H9] zaprezentowano klasy funkcji, będące uogólnionymi obciętymi momentami wraz z odpowiadającymi im jądrami ewolucji. Podano przykłady zastosowań gCMM w analizie danych doświadczalnych dotyczących reguły sum Bjorkena.

2 Wprowadzenie

Podstawowym źródłem wiedzy o strukturze materii i naturze oddziaływań w fizyce wysokich energii są procesy głęboko nieelastycznego rozpraszania leptonów na hadronach (DIS) oraz zderzenia hadronów. Zgodnie z zasadą faktoryzacji (zob. dla przeglądu np. [1])) przekroje czynne dla reakcji DIS oraz pewnej klasy zderzeń hadronów mogą być przedstawione jako konwolucja (złożenie) dwóch składowych: nieperturbacyjnej - długodystansowej oraz perturbacyjnej - krótkodystansowej. Część perturbacyjna, opisująca elementarne przekroje czynne dla partonów, dla dostatecznie dużej skali przekazu pędu Q (Q² = —q², gdzie q jest czteropędem wirtualnego fotonu, wymienianego w procesie) jest wyznaczana w rachunku zaburzeń kwantowej chromodyna-miki perturbacyjnej (pQCD). Część nieperturbacyjna zawiera uniwersalne, niezależne

5