9621685906

Historia

Dorota Oramus

Jezuici

- niesamowity zakon i jego zbiory

31 maja 2007 r. w Instytucie Historii Akademii Pedagogicznej miały miejsce III Warsztaty Historyczno-Archiwalne. Dr Andrzej Paweł Bieś SJ, dyrektor Biblioteki Naukowej Księży Jezuitów w Krakowie przedstawił historię zakonu ze szczególnym uwzględnieniem zasobów archiwalnych będących w posiadaniu Towarzystwa Jezusowego. Uroczystego otwarcia Warsztatów dokonał ich pomysłodawca Dziekan Wydziału Humanistycznego prof. Kazimierz Karolczak. Organizatorem była - tradycyjnie -Katedra Histońi XIX wieku

Aby tradycji stało się zadość, z uporem i pasją, kierując się słowami niemieckiego powie-ściopisarzaT. Fontane: Odwaga jest dobra. Wytrwałość lepsza, po raz kolejny Instytut Historii miał zaszczyt gościć wybitnego naukowca, któremu nieobce są sekrety małopolskich i rzymskich archiwów.

„ W odróżnieniu od innych mnichów jezuici nie mieli klasztorów, ubierali się w zwykłe ubrania i zachowywali się tak, aby niczym nie zdradzać swojej przynależności do zakonu. Przebiegły, wiecznie mający się na baczności jezuita ze swoim przemiłym głosem i schlebiającym uśmiechem, potrafił jak żmija wśliznąć się w najwęższą szczelinę. [...]”. Kontrowersyjny fragment pochodzi z podręcznika szkolnego dla polskiej młodzieży w ZSRR Historia wieków średnich,J. Agibałowej i G. Donskoja wydanego w Kownie w 1975 r.¹ Jeszcze w dzisiejszych czasach Towarzystwo Jezusowe wzbudza wiele kontrowersji; przez wieki historia jezuitów była owiana aureolą prawdziwych i pozornych tajemnic, jednak zawsze w dyskusjach docenia się niezwyciężoną wiarę wojowników Chrystusa. Energia i rycerska odwaga została im przekazana przez walecznego Baska - św. Ignacego Loyolę (1491 --15 56), który w czasie obrony Nawarry przed najazdem wojsk francuskich w 1521 r. został poważnie ranny w nogę i to zaważyło na całości jego życia. Podczas rekonwalescencji i kilkumiesięcznego unieruchomienia oraz z braku interesującej rycerza literatury, w rodzinnym zamku w Loyoli przeczytał Złotą legendę Jakuba de Volragine’a oraz Życie Chrystusa Ludolfa Kartuza, co zapoczątkowało proces jego nawrócenia. Alchemia słowa stała się kamieniem węgielnym pod wielkie dzieło ze sztandarowym hasłem Ad maiorem Dei gloriam. Studia na Sorbonie i zawarte tam przyjaźnie połączyły grupę młodych mężczyzn, którzy 15 sierpnia 1534 r. udali się w podróż do małej kapliczki na zboczu Montmar-tre w Paryżu, aby złożyć śluby poświęcenia się pracy apostolskiej w Ziemi Świętej. Takie były początki zakonu; jednak po nieudanej próbie wyjazdu oddali się do dyspozycji papieża Pawła III, który w 1540 r. bullą Regimini militantis Eccle-siae zatwierdził konstytucję przyszłego Towarzystwa Jezusowego (z ang. SJ The Society of Jesus). Podstawą duchowości, która do dzisiaj jest swego rodzaju metanoi, stały się Ćwiczenia duchowe pisane i udoskonalane w ciągu całego życia założyciela.

Konspekt nr 2/2007 (29)