9621686723

16    Samogłoski.

głosce [a], bo język jest wtedy nisko położony; gdy, przechodząc od [a], wymawiamy [e], język wysuwa się nieco ku przodowi i podnosi ku górze w kierunku podniebienia, a otwarcie jamy ustnej ulega wskutek tego zwężeniu; zwężenie to jeszcze bardziej się ścieśnia i więcej wysuwa ku przodowi, gdy wymawiamy samogłoskę [i]. Zależnie od tych różnic, samogłoskę [a] nazywamy niską, [e]—średnią, a [i]—wysoką. Różnice te unaoczniają podane niżej rysunki (ob. rys. 19, 20 i 21).

Gdy, biorąCznowu za punkt wyjścia samogłoskę [a], będzie-my wymawiali kolejno [a-o-u], to zauważymy, że jama ustna jest najszerzej otwarta przy [a], przy [o] język się nieco cofa i podnosi ku miękkiemu podniebieniu tak, że otwarcie jamy ustnej się zwęża,;a przy [u] tył języka podnosi się kugórze jeszcze