F79 |
Istnieją dowody na | |
Upośledzenie |
obecność upośledzenia | |
umysłowe, nie |
umysłowego, ale brak jest | |
określone |
dostatecznych informacji, aby zaliczyć pacjenta do jednej z powyższych kategorii |
III. Szkolne funkcjonowanie uczniów z niepełnosprawnością - możliwości pomocy.
1. Niepełnosprawność intelektualna.
Jedyną dającą się logicznie uzasadnić przesłanką utrzymywania się terminu „upośledzenie umysłowe” w literaturze i praktyce, jest społeczna potrzeba posiadania kryterium, pozwalającego na odsiew z populacji części dzieci, które nie radzą sobie ze stan dardowymi wymaganiami edukacyjnymi, i - odpowiednio- części dorosłych niezdolnych do samodzielnej egzystencji.
Natomiast w sensie klinicznym pojęcie to nie ma sensu, ponieważ przy takich kryteriach definicyjnych krąg upośledzenia umysłowego włącza się osoby o ogromnie zróżnicowanym typie patologii, które wymagają zróżnicowanych metod rehabilitacji i terapii (Kościelska M. 1995, s.97).
W ciągu ostatnich czterdziestu lat sformułowano kilka definicji niedorozwoju umysłowego. Jednym ze źródeł klasyfikacji zaburzeń funkcjonowania psychicznego jest Diagnostic and Statistical Manuał, którego czwarta wersja ukazała się w 1994r. (American Psychiatrie Association). Zamieszczona w tym podręczniku definicja ustala, że „istotną cechą upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, jest istotnie niższy ogólny poziom funkcjonowania intelektualnego (kryterium A), który współwystępuje przy znacznyc h ograniczeniach w zachowaniu przystosowawczym w przynajmniej dwóch następujących obszarach sprawności: (kryterium B)
- w obszarze komunikacji,
- w obszarze samodzielności,
- w obszarze życia domowego,
- w obszarze społeczno-międzyludzkich umiejętności
- w obszarze praca, czas wolny, zdrowie i bezpieczeństwo.
Początek tego stanu musi wystąpić przed 18 rokiem życia (kryterium C).
Upośledzenie umysłowe ma różnorodną etiologię i może być uważane jako efekt różnorodnych procesów patologicznych, które oddziałują na funkcjonowanie centralnego systemu nerwowego.
Niedorozwój umysłowy - zgodnie z definicją- jest szczególnym, specyficznym stanem, w którego charakterystyce podstawowe są pojęcia: możliwości (inteligencja, umiejętności przystosowawcze), środowisko i funkcjonowanie.
Inteligencję i umiejętności przystosowawcze, osoby upośledzone umysłowo rozwijają i wykorzystują w konkretnym środowisku (domu, szkole, pracy w społeczności). Od dawna podkreśla się w piśmiennictwie, wyższy iloraz dojrzałości społecznej od innych wskaźników inteligencji osób z upośledzeniem umysłowym, bagatelizując jednocześnie jego znaczenie dla diagnozy upośledzenia. Chodzi o to, że dzieci, określane jako upośledzone,