MYŚL PRZEWODNIA
W przypadku wystąpienia zagrożenia stosowane są uniwersalne zasady działania:
- na sytuację reaguje najniższy kompetentny poziom władzy,
- scentralizowany jest kierunek działania i koordynacja, natomiast zdecentralizowane jest reagowanie na zagrożenia,
- obowiązuje jednoosobowe kierownictwo i odpowiedzialność, realizowane przy wsparciu organów doradczych ( zespołów i sztabów),
- organ administracji publicznej właściwego szczebla określa cel i strategiczny kierunek oraz kieruje realizacją zadań, natomiast każdy z uczestników działań funkcjonuje w obszarze określonych dla niego kompetencji, działając na rzecz głównego wykonawcy,
- przygotowane procedury reagowania na zagrożenia tworzone są w sposób modułowy, tak aby można je było łączyć w dowolny sposób, adekwatnie do zaistniałego zdarzenia,
- w każdym rodzaju zagrożenia istnieje organizacyjna możliwość uruchomienia wszystkich potrzebnych i dostępnych sił i środków,
- nadrzędną jest strategia państwa, a jej pochodnymi strategie przyjęte przez organy odpowiedzialne za zarządzanie kryzysowe na danym obszarze kraju lub dziedzinie jego funkcjonowania.
Stosowanie tych reguł sprawia, iż wszystkie elementy składowe systemu ( administracja publiczna, służby, inspekcje i straże oraz Siły Zbrojne) są w stanie reagować na zagrożenia niezależnie od ich rodzaju, a ich wspólne działania są spójne, skoordynowane i wzajemnie się uzupełniające. Niestosowanie się do sformułowanych standardów może skutkować wystąpieniem problemów z:
- synchronizacją obiegu informacji,
- jednolitym zarządzaniem operacją,
-powołaniem skonsolidowanego zespołu zarządzania kryzysowego,
-uruchomieniem dodatkowych zasobów.
3