Jeżeli oba te paleniska połączone są jednym przewodem kominowym , to należy stosować zasuwę w kanale czopuchowym zamykaną podczas palenia w piecu. Jeżeli oba urządzenia mają oddzielne przewody kominowe, to palenisko pieca buduje się wówczas albo z tyłu komina, albo z boku.
6. OGRZEWANIE CENTRALNE 6.1. Ogrzewanie parowe. Jest to instalacja, za pomocą któ- >* rej para wytwarzana w specjalnym kotle jest rozprowadzana przez rury do grzejników i nagrzewa je do temperatury ponad “a 100°. Jest to niekorzystne ze względów higienicznych i dlatego 3 stosowanie ogrzewania parowego niskiego i wysokiego ciśnie- W nia dla mieszkań nie jest wskazane. Ogrzewanie parowe, zwane " próżniowym, w którym temperatura ogrzewczych przyrządów -J jest znacznie niższa, wymaga specjalnej aparatury do wytwa-jM rżani a próżni, pompy, regulatora membranowego itd. i obsługa J9 takiej instalacji jest bardziej skomplikowana. Jednak obydwa J rodzaje ogrzewania parowego mają zastosowanie zagranicą i i u nas. Ogrzewanie parowe niskiego ciśnienia jest tańsze j i mniej skomplikowane, pomimo swych ujemnych warunków . higienicznych, stosuje się je częściej, próżniowe bardzo rzadko. /'
6.2. Ogrzewanie wodne. Ogrzewaniem wodnym nazywamy taką instalację centralnego ogrzewania, za pomocą której podgrzewanie urządzeń grzejnych znajdujących się w pomieszczeniach odbywa się na skutek krążenia wody ogrzewanej w specjalnych kotłach połączonych rurami z grzejnikami.
6.3. Ogrzewanie powietrzne. Ogrzewanie powietrzne w wielu krajach było stosowane w X w.
Ogrzewanie powietrzne należy zaliczyć do ogrzewań centralnych, ponieważ do wszystkich ogrzewanych pomieszczeń zostaje doprowadzone powietrze podgrzane w jednym podgrzewaczu. Powietrze to podgrzewa się do 90-7-95 °C. W pomieszczeniach ze względów higienicznych temperatura nie powinna przekraczać 60 °C, a do obliczeń przyjmuje się 45 °C.
System samoczynny obiegu powietrza polega na tym, że powietrze ogrzane przechodzi kanałami z ogrzewacza do pomie-
szczeń, gdzie oddaje swe ciepło przez otwory w ścianach, zaopatrzone w zasuwy lub klapy na wysokości i-r-1,50 m od podłogi, lub też w sufitach. Następnie powietrze ochłodzone wraca przez otwory nad podłogą innymi kanałami do ogrzewacza, ażeby po-
Rys. 8. Schemat ogrzewania ogniowo-powietrznego: j — podgrzewacz, i — kanały w ścianach do powietrza ciepłego, 3 — kanały do powietrza oziębionego, i — wloty (kratki) do kanałów wyciągowych,
5 — czerpnia powietrza zewnętrznego, s — klapa zwrotna.
wtórzyć krążenie na nowo. Powietrze po ogrzaniu pokoju można wypuścić na zewnątrz. Ten system ogrzewania może służyć jednocześnie jako wentylacja, a wówczas ogrzewacz czerpie powietrze świeże z zewnątrz.
Stosuje się również połączony sposób ogrzania powietrza, gdy powietrze świeże czerpane jest tylko częściowo i dopełnia
*a - plouo inloukanlowo
33